تاثیر آموزش سبک زندگی محور بر افزایش سازگاری زناشویی

هدف از پژوهش حاضر تاثیر تاثیر آموزش سبک زندگی محور بر افزایش سازگاری زناشویی بود. نمونه آماری شامل 30 نفر از افراد متاهل شهر شیراز بودند که به روش دردسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شد. گروه آزمایش در یازده جلسه آموزش سبک زندگی شرکت و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات سازگاری زناشویی و ابعاد آن یعنی همفکری و توافق، رضایت و انسجام گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معناداری کاهش یافته است. در مجموع یافته ها حاکی از اثربخشی آموزش آموزش سبک زندگی محور بر افزایش سازگاری زناشویی آزمودنیها بود.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، سازگاری ، زناشویی