تاثیر خستگی جسمانی بر توانایی چرخش ذهنی جودوکاران جوان و نوجوان دختر

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر خستگی جسمانی بر توانایی چرخش ذهنی جودوکاران نوجوان و جوان دختر می باشد. روش مورد استفاده در این تحقیق نیمه تجربی و با طرح تحقیق از نوع پیش آزمون- پس آزمون می باشد. جامعه آماری این پژوهش تمامی شرکت کنندگان مسابقات قهرمانی کشور جوانان و نوجوانان بانوان شامل 21 استان تشکیل داده است که از این میان 50 نفرجودوکای جوان و نوجوان به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی چرخش ذهنی، آزمون چرخش ذهنی شپرد و متزلر به کار گرفته شد و از مقیاس بورگ به عنوان معیار اندازه گیری خستگی جسمانی (کار و سختی ادراک شده) آزمودنیها استفاده گردید. آزمون چرخش ذهنی قبل و پس از مسابقه انجام گرفت. تجزیه تحلیل داده ها با روش آماری t همبسته در سطح معنی داری (p<0/05) انجام گرفت. نتایج نشان داد توانایی چرخش ذهنی در ورزشکاران، بعد از اعمال خستگی جسمانی کاهش معنی داری داشته و گمان می رود خستگی عضلات بدن تاثیر بسزایی در کارکرد ذهن داشته و باعث تضعیف عملکرد ادراک فضایی و چرخش ذهنی آنان می شود. بنابراین خستگی بدنی به واسطه تاثیرش بر توانایی چرخش ذهنی و درک فضایی ، عملکرد ورزشی را تحت تاثیر قرار داده و تخریب میکند.

کلیدواژه ها:

خستگی جسمانی ، چرخش ذهنی ، جودوکاران