سیمای هزار افسانه در تفکر کودکانه خوانشی نو در باب الگوهای تربیتی هزار و یک شب در ادبیات تعلیمی کودکان

ریختن مسایل تعلیمی در قالب افسانه ها و شخصیت های خیالی مانند غول و پری و ... به جهت آموزش به قشر کودک، همانند صمیمیت آب است برای شستن جراحت. انتقال و بیان مسایل آموزشی از طرق غیر مستقیم و همچنین بیان داستان های تو در تو در ژانرهای خیال و افسانه با کمک گرفتن از تکنیکهای اقناع و مزین ساختن قصه ها به ظرایف فرعی، از روشهای رایج در ادبیات کهن بوده است. یکی از بارزترین ویژگی های هزار و یک شب که در این جستار مورد مداقه قرار میگیرد، بیان مفاهیم اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و آموزشی، در قالب حکایت و افسانه هاست که با توجه به درون مایه های این اثر، روایت و شخصیت پردازی، محتوای حکمی و اخلاقی، تصویرآفرینی و ملموس کردن مفاهیم انتزاعی در آن، میتوان این سوال را مطرح کرد که آیا هزار و یک شب با وجود اینکه از زمره آثار بسیار کهن و دارای بن مایه های اساطیری میباشد، با این وجود میتوان از این آبشخور گوارا سهمی نیز برای تربیت کودکان امروز در نظر گرفت هدف این جستار نمایش آموزه های اخلاقی و مهارت های اجتماعی با بررسی عناصر تعلیمی مربوط به ادبیات کودک و همچنین اثبات قابلیت همسانسازی این آموزه ها با شرایط آموزشی مدرن میباشد.

کلیدواژه ها:

قصه شناسی ، هزار و یک شب ، ادبیات کودک ، تعلیم و تربیت