تاثیر نحوه جوشکاری و عدد فریت بر تنشهای پسماند ناشی از جوش در فولادهای زنگ نزن آستنیتی 316

یکی از مسایل مهمی که بر اثر جوشکاری در فلزات پدید میآید, تنش پسماند کششی است که حتی ممکن است به مقدار تنش تسلیم قطعه برسد. در جوشکاری فولادهای زنگ نزن آستنیتی ٣١٦ غالبًا فاز فریت تشکیل شده که منجر به کاهش تنشهای پسماند میشود. در این پژوهش, تاثیر میزان فاز فریت بر تنشهای پسماند این نوع فولاد مشخص می گردد. نمونه های مورد استفاده, ورقهایی با دو ضخامت مختلف میباشند که عملیات جوشکاری به روش الکترود دستی با دو طرح اتصال نفوذ کامل و نفوذ جزئی بر روی آنها انجام گرفته است. تنشهای پسماند به روش جریان گردابی اندازه گیری شده و نتایج آزمایشها حاکی از آن است که با افزایش عمق نفوذ جوش، افزایش ضخامت ورق, افزایش تعداد پاسهای جوشکاری و کاهش سرعت سرد شدن جوش, میزان تنشهای پسماند ایجاد شده در قطعه افزایش م ییابد. با تغییر نوع الکترود جوشکاری و در نتیجه میزان کروم و نیکل معادل, مقدار تنش پسماند به ریز ساختار نهایی و میزان فاز فریت حاصله بستگی خواهد داشت