ارزیابی کاربرد حسگرهای نانوساختار در تشخیص قند خون بیماران دیابتی در ایران

دیابت بیماری عمومی جهانی است که از قند خون بالا ناشی می شود. دیابت می تواند عوارض بسیاری داشته باشد و حتی گاهی منجر به مرگ شود و باید تا جایی که امکان دارد در مراحل اولیه خیلی سریع و بهموقع با ار زیابی سطح گلوکز خون تشخیص داده شود. با توجه به این که جمعیت مبتلایان به دیابت رو به افزایش است،از میان انواع حسگرها،حسگر گلوکز از جایگاه ویژه ای برخوردار است.درحالحاضر گروههای پژوهشی بسیاری روی این حسگرها و ارتقای عملکرد آنها فعالیت میکنند.حسگرهای الکتروشیمیایی آنزیمی، به دلیل فعالیت آنزیم، انتخاب پذیری و حساسیت بالایی از خود نشان می دهند، با این حال وابستگی پاسخ آنزیمها به دما و ضمنا ناپایداری شیمیایی و گران قیمت بودن آنها، از عوامل محدود کننده این روش اندازه گیری است، به همین دلیل، به تازگی پژوهشها به سمت طراحی حسگرهایی غیر آنزیمی بر پایه الکترودهای اصلاح شده،نانوزیست حسگرها متمایل شده است.این مطاله مروری قصد دارد تا عملکرد حسگرهای نانوساختار را با توجه به مطالعات انجام شده در ده سال اخیر معرفی کند.مطالعات در بازه زمانی سال های 2007 تا 2017 از طریق داده پایگاه های Pubmed، Scopus و Google Scholar استخراج گردید.

کلیدواژه ها:

گلوکومتر ، نانوحسگرها ، نانوذرات ، دیابت ، تشخیص ، زیستحسگر ، سنسور ، قندخون ، الکترولیت