ارایه یک روش تحلیلی برای تخمین شدت آشفتگی و نارضایتی حرارتی وزشی در سامانه های تهویه انفرادی

در این تحقیق یک روش تحلیلی ساده برای محاسبه شدت نسبی آشفتگی و نرخ نارضایتی حرارتی وزشی در سامانه های تهویه انفرادی ارایه شده است. روش مذکور در واقع تلفیقی از روشهای کلاسیک حل تشابهی با مبانی مدلهای طول اختلاط پرانتل و مدل تک معادله ای اسپالارت آلماراس است. ساختار کلی روش تحلیلی در ابتدا برای تحلیل جتهای دایروی استخراج شد. مقایسه نتایج با دادههای تجربی موجود برای جت دایروی نشان داد که این روش میتواند تنشهای آشفتگی را با دقت مطلوبی برآورد نماید. در ادامه با اعمال برخی روابط تجربی در ساختار مدل تحلیلی، روش مذکور برای جریانهای پیچیده تر مانند جریانهای ناشی از فن های محوری ساده و کانالی توسعه داده شد. همچنین این روش میتواند در طراحی و تحلیل ترمینال های جریان هوای موضعی حتی در صورت وجود نازلهای همگرا به راحتی مورد استفاده قرار گیرد. در پایان میزان نارضایتی حرارتی موضعی وزشی برای جریانهای ناشی از فن محوری ساده با فن محوری کانالی مقایسه شد. نتایج نشان داد که استفاده از فنهای محوری کانالی میتواند تا حد زیادی نارضایتی حرارتی وزشی را نسبت به فن های محوری ساده کاهش دهند.