برنامه ریزی درسی و نقش آن در افزایش خودکارآمدی دانش آموزان

یکی از عناصر زندگی انسان برنامه ریزی است؛ به عبارت دیگر کسی که نتواند برای زندگی فردی و اجتماعی خود برنامه ای داشته باشد، برای دستیابی به آنچه مدنظر دارد دچار مشکل می شود. حرکت به سمت موفقیت در هر فعالیت فردی و اجتماعی مستلزم برخورداری از یک برنامه منسجم و هدفمند است.نداشتن برنامه نه تنها مانع از موفقیت و پیشرفت می شود بلکه سبب بروز نگرانی و استرس در فرد می شود. برنامه درسی یک راهبرد و استراتژی برای دستیابی به اهدافی است که با تشریک مساعی و سهیم شدن دانش آموز در اجرای آن نه تنها راه برای اجرای موفقیت آمیز آن هموار می شود بلکه به دانش آموز کمک می کند تا خودکارآمدی خود را به منصه ظهور برساند. خودکارآمدی در دوران تحصیل می تواند نتایج و پیامدهای سودمندی برای دانش آموزان به دنبال داشته باشد اما نباید فراموش کرد که نظام آموزشی نیز وظیفه دارد برای پرورش این توانایی در برنامه های درسی مختص هر یک از دوره ها و مقاطع تحصیلی مطالب و سرفصل های متناسبی را تعریف و اجرا نماید. گاها مشاهده می شود در طراحی و تدوین برنامه های درسی هیچگونه توجهی به نیازهای آموزشی و حتی امکانات و تجهیزات موجود صورت نمی گیرد به همین دلیل نیز نمی توان انتظار داشت که در چنین حالتی یک برنامه درسی بتواند به خودکارآمدی دانش آموزان جهت استفاده از مهارت ها و توانایی های خود کمک کند.در این مقاله سعی بر آن است تا با ارایه تعاریفی از مفهوم برنامه ریزی درسی و خودکارآمدی، به اجمال نقش برنامه ریزی درسی در خودکارآمدی دانش آموزان را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، برنامه ریزی درسی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان