کرامات عارفان در هزار حکایت صوفیان

کشف و کرامت یکی از اصول مهم تصوف است؛ امور خارق العادهایی که به سبب عنایت خداوند از ناحیه صوفی کامل و واصل صادر میشود. صاحب کرامت مشرف بر ضمایر است و قدرت و قوتی دارد که آنچه در نظر ما محال مینماید در نزد ایشان ممکن میشود. کرامت اشراف و تصرف عارف در احوال و امور طبیعی و تبدیل احوال و امور به حالاتی فراواقعی و شگفت انگیز است. هزار حکایت صوفیان از نمونه های بزرگ و نویافته متون عرفانی است. گنجینه ای ارزشمند در حوزه اخلاق و تصوف، متنی بازمانده از قرن ششم، مجموعه ای از حکایات صوفیان، عارفان، پیامبران و اندیشه مردم آن زمان است. جهان هزار حکایت صوفیان، دنیای عارفان و صالحان است؛ دنیایی آرمانی و مدینه ای فاضله که گاه وصف ناشدنی و ناباور و گاه بسیار تجربه شده و آشناست. از قدیم ترین ایام در کتابهای مربوط به تصوف کرامات بسیاری به اولیاء و مشایخ طریقت و عرفا نسبت داده شده است و کتاب هزار حکایت صوفیان از این منظر گستردگی و ویژگی خاصی دارد. در این نوشتار بر آن هستیم تا با بررسی حکایات مربوط به کرامات و خوارق عادت در هزار حکایت صوفیان به سیر کرامات و خرق عادتهای منسوب به اولیاء، عرفا، مشایخ صوفیه و مردان و زنان بزرگ بپردازیم.

کلیدواژه ها:

عرفان ایرانی-اسلامی ، کرامت ، هزار حکایت صوفیان