حرکت زودرس در بیماران پس از جراحی بستری شده در بخش ICU

مقدمه: عدم تحرک در بیماران پس از جراحی بستری در بخش ICU موجب عواقب نامطلوب قابل ملاحظه ای خواهد داشت.کوشش برای زود به حرکت در آوردن بیماران که پس از عمل جراحی نیاز به بستری در بخشICU دارند منجر به بهبودی سریع تر و کاهش بستری در بخش ICU وکاهش بستری در بیمارستان و ترخیص زودتر بیمار می شود.روش: بیمارانی که واجد شرایط بودند و بالای 18سال و قبل از عمل نیاز به بستری در ICU نداشتند ولی بعد از عمل جراحی در ناحیه شکم نیاز به حداقل 48 ساعت بستری در ICUداشتند جز مطالعه ما قرار گرفتند. بیمارانی که اصلا قادر به حرکت نیستند در LEVEL(0) و بیمارانی که می توانند بنشینند در LEVEL(1) و بیمارانی که قادر به ایستادن هستند در LEVEL(2) و بیمارانی که قادر به راه رفتن هستند در LEVEL(3) تقسیم بندی کردیم و با استاندارد روش درمانی با هم مقایسه کردیم.دو گروه را در تنفس و فشارخون و حرکت روده وDEFICATION و درد و تهوع و استفراغ و بهبودی زخم مقایسه کردیم. بهبودی زخم را نیز در دو گروه با کنار گذاشتن عوامل مخدوش کننده مقایسه نمودیم.نتیجهگیری: حرکت زودرس نقش مهمی در بهبودی زخم بیمار و وضعیت میزان تنفس و فشارخون ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

mobilization ، admition ICU ، wondheling