بیماری های نورولوژیک در بارداری

بیماری های نورولوژیک در طی بارداری و پس از آن شامل زیرگروه کوچکی از کلیه ی بیماری های نورولوژیک می باشد. این بیماری ها را می توان به 3 گروه تقسیم نمود:1-بیماری هایی که قبل از بارداری وجود داشته یا اینکه به طور اتفاقی در طی این زمان ظاهر می شود، مانند میگرن،مالتیپل اسکلروزیس، میاستنی گراو، صرع، تومور های مغز و سندرم گیلن باره. MS اغلب در طی بارداری بهبود می یابد. تشدید میاستنی گراو معمولا در نیمه ی دوم بارداری می باشد. بیماری صرع تاثیر قابل توجهی بر روی سیر بارداری نداشته ، اگرچه افزایش اندکی درنیاز به انجام سزارین در این بیماران مشاهده می شود. بعضی از داروهای ضد صرع به ویژه اسید والپروییک سبب ناهنجاری های جنینی می شود. تومور های مغزی در طی بارداری نادر بوده اما اندازه ی آن به علت فعال شدن گیرنده های هورمونی بر روی سطح سلول های تومورال، احتباس آب و اتساع عروق خونی افزایش می یابد. 2-بیماری هایی که می تواند غیر از زمان بارداری ظاهر شده اما میزان بروز آن در ارتباط با بارداری بیشتر می شود. ایسکمی مغزی، خونریزی داخل مغزی، خونریزی ساب آراکینویید، ترومبوز ورید های مغزی و نوروپاتی های فشاری متعلق به این گروه می باشد. مونونوروپاتی های فشاری ممکن است در اندام ها ایجاد شود.3-پرکلامپسی/اکلامپسی ، سندرم HELLP ، آمبولی مایع آمنیوتیک و آپوپلکسی هیپوفیز بیماری هایی هستند با علایم نورولوژیک که فقط در زمان بارداری مشاهده می شوند. بارداری فی نفسه می تواند سبب محدودیت ها ی تشخیصی و یا حتی کنترااندیکاسیون در رابطه درمان این بیماری ها گردد. تصمیم گیری در اتخاذ روش صحیح تشخیصی ویا درمانی به اثرات احتمالی آن بر روی جنین و خطرات بالقوه ی حاصل از عدم تشخیص یا عدم درمان آن بیماری بستگی دارد.