تاثیر تمرینات ثباتی سر و گردن بر تعادل پویا در سالمندان مبتلا به اختلال وضعیت جلوآمده سر

مقدمه: پوسچر جلوآمده سر یکی از شایعترین انحرافات سر و گردن در صفحه ساژیتال می باشد که معمولا در سالمندان دیده شده و موجب اختلالات تعادلی در آنها می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثباتی سر و گردن بر بهبود تعادل در این گروه از سالمندان بود.مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 30 سالمند مبتلا به وضعیت جلو آمده سر با میانگین سنی 5.2± 64.5 مورد بررسی قرار گرفتند. میزان جلوآمدگی سر از طریق خط شاقول و زاویه کرانیوورتبرال اندازه گیری شد. تعادل سالمندان قبل و بعد از 8 هفته برنامه تمرینات ثباتی سر و گردن توسط آزمون های زماندار برخاستن و رفتن، و آزمون دسترسی عملکردی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون تی وابسته برای بررسی تغیرات قبل و بعد از مداخله استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعات ما نشان داد که انجام تمرینات ثباتی سر و گردن در سالمندان موجب تغییرات آماری معنی داری در آزمون های تعادلی زماندار برخاستن و رفتن (8.3 ثانیه قبل از مداخله در برابر 7.8 ثانیه بعد از مداخله ؛ P=0.03) و آزمون دسترسی عملکردی (23.4 سانتیمتر قبل از مداخله در برابر 24.7 ثانیه بعد از مداخله ؛ P=0.01) شده است. تغییرات آماری معنی داری در اندازه زاویه کرانیوورتبرال بعد از مداخله مشاهده نشد (47.4 درجه قبل از مداخله در برابر 49.6 درجه بعد از مداخله؛ P=0.1).بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، انجام تمرینات ثباتی سر و گردن با اینکه موجب تغییرات قابل ملاحظه ای در اندازه زاویه کرانیو ورتبرال نشد اما موجب بهبود تعادل پویا در سالمندان شده است.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، وضعیت جلوآمده سر ، تعادل ، زاویه کرانیوورتبرال ، تمرینات ثباتی