بررسی رشد مقاومت در بتن های سازه ای از سن 7 به 28 روزه و عوامل موثر بر آن- مطالعه موردی 1

بتن پرکاربرد ترین مصالح ساختمانی در ساخت و سازهای عمرانی به حساب می رود. رایج ترین پارامتری که در خصوص کنترل کیفیت بتن ساخته شده در اغلب یا همه پروژه ها اندازه گیری می شود، مقاومت فشاری نمونه های اخذ شده از بتن تازه در تواترهای مشخص برای هر پروژه می باشد. در این خصوص در سازه های مختلف رده های مقاومتی مختلف تعریف می شود که معمولا اصلی ترین پارامتر در تایید آن سازه توسط دستگاه نظارت می باشد. در پروژه ها اغلب یک یا دو آزمونه در سن 3 یا 7 روز مورد آزمون قرار می گیرد و دو یا سه آزمونه در سن مقاومت مشخصه (28، 42 و 000). همواره این سوال مطرح می باشد که مقاومت فشاری کسب شده توسط بتن در سنین زود هنگام چند درصد مقاومت کسب شده در سنین مقاومت مشخصه است. در این خصوص مراجعی مانند مبحث 9 مقررات ملی ساختمان ضرایبی را ارایه داده اند که رابطه بین مقاومت فشاری سنین مختلف را تنها براساس نوع سیمان نشان می دهد همچنین در برخی مقالات و مراجع روابط پیش رفته تر با درنظر گیری سایر عوامل موثر بر رشد مقاومت بتن ارایه شده است. در این مقاله سعی شده است در ابتدا مروری بر روابط و ضوابط ارایه شده توسط سایر مراجع و مقالات انجام شود. سپس با استفاده از تعداد زیادی داده اخذ شده در شرایط مختلف دمایی و رده های مختلف مقاومتی که توسط تیم آزمایشگاهی مستقر در یک پروژه در کشور ایران و با استفاده از سیمان نوع 2 اخذ شده و مورد آزمایش قرار گرفته اند، نشان داده شود که رشد مقاومت از سنین زود هنگام به سنین مقاومت مشخصه به عوامل گوناگونی بستگی داشته و نمی توان آن را یک ضریب ثابت برای کلیه بتن های ساخته شده حتی با یک نوع سیمان (مانند مبحث 9 مقررات ملی ساختمان ایران) در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

مقاومت فشاری بتن ، رشد مقاومتی ، روابط رشد مقاومت بتن در مراجع مختلف ، رده بتن