بررسی دقت روابط تجربی در برآورد زمان تمرکز سیلاب (مطالعه موردی: حوضه آبخیز کوه سوخته)

بارش –رواناب فرایندی هیدرولوژیکی است که به پارامترهای مختلفی وابسته است. برآورد اشتباه رواناب مشکلاتی را برای مدیریت منابع آب، ذخیره آب در پشت سدها و هیدرولوژی شهری به وجود می آورد؛ بنابراین برای حل این مشکل، از مدل سازی فرآیند بارش-رواناب استفاده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه روش های مختلف زمان تمرکز (برانسبای- ویلیامز،SCS، کالیفرنیا، کرپیچ) و تاثیر آن در برآورد رواناب شبیه سازی شده توسط مدلHEC-HMS است. برای این منظور در مدل برای روش تلفات از شماره منحنی SCS و برای روش انتقال از هیدرو گراف واحد SCS استفاده شد. با استفاده از مدل HEC-HMS میزان دبی اوج، بر اساس زمان تمرکز هر چهار روش به دست آمد. در مقایسه ای که بین دبی اوج شبیه سازی شده و مشاهدهای با استفاده از آمارهRMSE و Nash- Sutcliffe صورت گرفت، کمترین خطا مربوط به روش برانسبای- ویلیامز باRMSE برابر 0/9 و Nash-Sutcliffe برابر 0/3است؛ بنابراین بهترین روش برانسبای –ویلیامز و روشهای SCS، کالیفرنیا و کرپیچ در رده های بعدی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

برانسبای –ویلیامز ، کالیفرنیا ، کرپیچ ، HEC-HMS ، SCS