رابطه ی سطح توسعه یافتگی و ردپای اکولوژیکی استان های ایران

هدف اصلی پژوهش حاضر، دستیابی به رابطه ی میان دو متغیر نمایه توسعه انسانی و ردپای اکولوژیکی است که متغیر مستقل مسیله، نمایه توسعه انسانی و منغیر وابسته، ردپای اکولوژیکی است. در این پژوهش از نمایه توسعه انسانی به عنوان یک نمایه گر توسعه و ردپای اکولوژیکی به عنوان نمایه گر تقاضای انسان در بیوسفر استفاده شده است. به طور کلی روش مطالعه، تجربی و متکی بر تحلیل داده های موجود است. برای بررسی رابطه ی میان این دو متغیر در استانهای ایران، مقادیر هر یک با توجه به تحقیقات پیشین برای هر استان استخراج شده است. جهت دستیابی به هدف مقاله، با فرض اثرگذاری حدودا0 ساله ی نمایه توسعه انسانی در استانها، پس از هم مقیاس کردن دو متغیر به روش تقسیم بر میانگین، به بررسی رابطه ی میان آنها در استانهای کشور پرداخته میشود. به این منظور از نرم افزار SPSS استفاده شده است و نتیجه ی حاصل اینگونه به دست آمد که رابطه ی میان دو متغیر نمایه توسعه انسانی و ردپای اکولوژیکی در استانهای ایران نسبت به رابطه ی میان این دو متغیر در سایر نقاط جهان تا حدی تفاوت دارد. با افزایش مقدار نمایه توسعه انسانی در اغلب نقاط جهان، میزان ردپای اکولوژیکی نیز افزایش پیدا میکند؛ در حالیکه در استانهای ایران الزاما0 با افزایش مقادیر نمایه توسعه انسانی، میزان ردپای اکولوژیکی افزایش پیدا نکرده است. همچنین بین دو متغیر نمایه توسعه انسانی و ردپای اکولوژیکی رابطه ی معناداری وجود دارد و میان دو متغیر همبستگی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نمایه توسعه انسانی ، 1 ردپای اکولوژیکی ، 2 ظرفیت زیستی ، 3 کسری اکولوژیک4