بررسی اثر سولفات روی برترانس آمیناز های کبدی در موش های معتاد به مورفین وابسته به سندرم ترک

سابقه و هدف: روی یک عنصر حیاطی و اساسی بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و نقش حفاظت کننده ای در برابر رادیکال های آزاد ایفا می کند. با توجه به نتایج مطالعات جدید مبنی بر بروز استرس اکسیداتیو ناشی از مصرف مورفین از این رو هدف از این مطالعه بررسی اثرمکمل سولفات روی بر بیومارکر های آسیب اکسیداتیو کبد در موش های معتاد در سندروم ترک بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 30 موش نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±250 گرم، توسط سولفات مورفین g/L 0.4 به مدت 21 روز معتاد شدند. موش هابه 3 گروه ده تایی تقسیم شدند: گروه1: رت های کنترل سالم، گروه 2: رت های در حال ترک دریافت کننده نرمال سالین و رژیم غذایی معمول، گروه3: رت های درحال ترک دریافت کننده سولفات روی mg/dl5/22 بصورت خوراکی، در پایان از حیوانات جهت سنجش تاثیر سولفات روی بر عملکرد بافت کبد، آنزیم های کبدی آلانین آمینوترانسفرازALT و آسپارتات آمینو ترانسفراز ASTباکیت شرکت پارس آزمون اندازه گیری استفاده شد و داده ها با نرم افزار V18SPSS آنالیز شدند. یافته ها: مکمل سولفات روی باعث کاهش معنادار در میزان آنزیم AST خون رت ها شد که این تفاوت ها نسبت به گروه معتاد کنترل معنادار بود (p<0/05). ولی میزان آنزیم AST درگروه دریافت کننده سولفات روی کاهش نشان داد ولی این کاهش از نظر آماری با گروه های دیگر تفاوت معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که مصرف مکمل سولفات روی باعث بهبود عملکرد کبد نسبت به گروه معتاد می گردد.

کلیدواژه ها:

سولفات روی ، مورفین ، کبد ، ALT ، AST