تاثیر مدل مبتنی بر توانمندسازی خانواده محور بر شدت تهدید درک شده مراقبین بیماران همودیالیز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 611

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_201

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: با توجه به ماهیت مزمن بیمار مبتلا به همودیالیز که افراد خانواده را دچار مشکلات عدیده می کند، و از آنجا که توانمند سازی خانواده ها منجر به کارامدی مطلوب در امر مراقبت می شود، و نیز با آگاهی از این موضوع که در اغلب تحقیقات بیمار مورد توجه بوده و به خانواده و مراقبین آنها چندان پرداخته نشده است، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر مدل مراقبت خانواده محور بر تهدید درک شده بیماران همودیالیزی و مراقبین آنها پرداخته است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی دو گروهی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با کد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1395.427 می باشد، جامعه مورد پژوهش را کلیه مراقبین بیماران مبتلا به همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی خمین تشکیل دادند. نمونه گیری به روش در دسترس به مدت پنج ماه تارسیدن به تعداد نمونه کافی صورت گرفت. سپس افراد هر بلوک به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی اطلاعات فردی و شدت تهدید درک شده بود. مداخله، اجرای مدل توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون به مدت سه ماه بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد دو گروه قبل از مداخله از نظر میانگین امتیازات شدت تهدید درک شده، همگن بودند و بین نمره در ابعاد مختلف بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار نبود (0/05تهدید درک شده در سه بعد جسمی، روحی و اجتماعی در گروه کنترل نسبت به مداخله ملاحظه گردید ( P˂0/05). نتیجه گیری: اجرای مدل توانمندسازی خانواده محور بر شدت تهدید درک شده مراقبین بیماران همودیالیز موثر است. لذا لازم است پرستاران در محیط بالینی این مدل را بکار گیرند. پیشنهاد می گردد تاثیر بکارگیری این مدل بر شدت تهدید درک شده مراقبین سایر افراد مبتلا به بیماری های مزمن نیز بررسی گردد.

نویسندگان

هاجر صادقی

دانشجوی دکتری تخصصی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.

یزدان شعبانی

دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.

زهرا طالبی

مربی، کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گلستان، ایران.

داوود شعبانی

دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.