تاثیر برنامه توانبخشی شناختی بر خودکارآمدی در سالمندان

سابقه و هدف : مشکلات سلامت روان با افزایش سن به یک نگرانی مهم در سراسر جهان تبدیل شده است. با توجه به گرایش الگوی جمعیت جوامع به سوی سالمندی، درصد بیشتری از اعضای جامعه سالمندان با افزایش سن و به دنبال نقص شناختی مستعد آسیب های روانشاختی ازجمله کاهش خودکارآمدی هستند که می تواند تاثیر منفی بر سلامت آنان بگذارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر برنامه توانبخشی شناختی بر خودکارآمدی در سالمندان بود. مواد و روش ها : در این پژوهش Field trial، 70 سالمند با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (35 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. گروه مداخله در دوازده جلسه برنامه توانبخشی شناختی یک ساعته شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در این مطالعه اطلاعات با استفاده از فرم جمعیت شناسی و پرسشنامه خودکارآمدی ( Schwarzer & Jerusalem (GSE (1993) جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS16 و با آزمونهای آماری تی زوجی وتی مستقل در سطح معنی داری p<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد میانگین نمره خودکارآمدی بعد از مداخله، در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. (0/002 =P و 27/3 = t). همچنین میانگین تغییرات نمره خودکارآمدی در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0/001> p و 34/6=t). نتیجه گیری: ازآن جاکه برنامه توانبخشی شناختی شامل تمرینات توجه و حافظه موجب کاهش عناصر شناختی تحریف کننده افکار می شود، می تواند به ارتقاء سطح خودکارآمدی سالمندان کمک کند. یافته های این مطالعه، تمرینات توانبخشی شناختی را جهت بهبود وضعیت خودکارآمدی در کنار دیگر روش های موثر پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

توانبخشی شناختی ، خودکارآمدی ، سالمند