بازشناسایی گرایش های تجدید حیات گرایانه در معماری شهرهای جدید ایران در دو دهه اخیر

بازشناسی گرایشهای تجدید حیات گرایانه در معماری پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران فرصتی برای مطالعه و بازاندیشی در معماری معاصر ایران است مقاله حاضر میکوشد با رویکردی بیطرفانه و به دور از ارزش داوری شهرهای جدید در معماری پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد .نتیجه پژوهش مستند بر 25 شهر در سرتاسر کشور ایران است. چارچوب نظری پژوهش بر مبنای ادبیات تخصصی معماری معاصر و با استناد به اندیشه های معماران مطرح تنظیم شده است. بر مبنای جارچوب تحلیل کالبدی – محتوایی ترسیم شده آثار منتخب از5 منظر تجزیه و تحلیل شدند:-1 اصول ساختاردهنده طرح، -2 مفاهیم ساختارهای فضایی،-3 شکل و فرم بنا، -4 مصالح در بنا و -5 رابطه با بافت.که علاوه بر این عوامل نوع اقلیم جهتگیری شهرسازی و تعداد طبقات و نوع پارکینگ نیز مشخص گردیده است. با توجه به دستاوردهای این پژوهش، میتوان با الهام موفقیتها و عدم موفقیتهای کسب شده در این شهرها، نمونهای نمادین از معماری شهرهای جدید هویتگرا طراحی نمود. نمونهای که برآیند فعالیتها و نتیجه تلاشهایی است که گرایشهای تجدید حیات گرایانه در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در عرصه معماری و شهرسازی داشتهاند. با توجه به مولفه های بدست آمده در فرایند این پژوهش و سنجیدن آنها در شهرهای جدید به میزان موفقیت این شهرها مطابق با سیر گرایشهای تجدید حیاتگرایانه پی برد.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ایران ، گرایشهای تجدید حیاتگرایانه ، شهرهای جدید پس از پیروزی انقلاب اسلامی