باز به کارگیری الگوهای معماری ایرانی در طراحی خانه معاصر

معماری ایران در طول تاریخ چند هزار سالهاش پیوستگی و تداوم داشته که ناشی از توجه معماری به همه مسایل زندگی و برآوردن نیازهای فرد و جامعه چه به لحاظ مادی و چه معنوی بوده است. برای آنکه معماری امروز ما ادامه راه معماری موفق دیروزمان باشد باید مفاهیم و الگوهای جاودانه این معماری را مطالعه کرده و آن را به شیوهای خلاقانه به کار بریم. راهی که باعث نوآوری و خلاقیت در طی قرنها در معماری ایران بوده است، شناسایی تعریف نشده ها و افزودن به آنها از طریق تعریف دوباره بوده و از دیدگاه الگویی شناسایی الگوهای تعیین شده و نیز شناسایی تعریف نشده ها که به تولید الگوهای فضایی تازهتر می انجامد. الگوی درست و منطقی کیفیتی است که عامل جاودانگی آثار معماری میشود. هدف از این پژوهش چگونگی گام برداشتن در جهت تداوم و تکامل معماری گذشته، شناخت الگوهای معماری خانه های گذشته و تطبیق آن با زندگی معاصر امروز و همچنین بنای معماری منطبق با نیاز های معقول حال حاضر مردم و شناسایی مفهوم الگو و مطالعه فضاهای معماری خانه ایرانی و مفاهیم نهفته آن با نگرش تحلیلی و الگویابی و ارایه نمودهای الگویی این فضاها میباشد. با استفاده از روش اسنادی و مطالعات میدانی به بررسی نقش و ویژگی الگوهای فضایی معماری ایرانی پرداخته میشود. نتایج به دست آمده از پژوهش به صورت جداول تحلیلی ارایه شدهاند. از بررسیهای انجام شده میتوان نتیجه گرفت الگوهایی منتقل می شوند و مراحل تکاملی را طی میکنند که زیاد زمانمند نیستند، فرمها میتوانند زمانمند باشند، الگوها کمتر از فرمها زمانمند هستند و اندیشه ها کمتر از الگوها، صفت و خصلتها نیز کمتر زمانمند هستند و می توانند در مراحل تکاملی قرار گیرند .

کلیدواژه ها:

باز به کارگیری ، خانه ، معماری ایرانی ، الگو ،