نقش اکمو در درمان باروترومای ریوی در بیماری کاهش فشار: مطالعه مروری
محل انتشار: فصلنامه پرستاری قلب و عروق، دوره: 5، شماره: 4
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 561
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ICNS-5-4_008
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1397
چکیده مقاله:
هدف. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش اکمو در درمان باروترومای ریوی در بیماری کاهش فشار انجام گردید. ×زمینه. به دنبال تغییر فشار اتمسفر در اعماق دریا، غواصان، دچار باروتروما در اندام ها و سیستم های حیاتی مانند ریه ها میشوند. درمان فوری در این مواقع تجویز اکسیژن 100 درصد در اسرع وقت است. یک روش مدرن برای اکسیژن درمانی و حمایت از اندام های حیاتی، استفاده از اکمو است که در نارسایی اندام های قلب و ریه کاربرد دارد. ×روش کار. در مطالعه مروری حاضر جهت دستیابی به هدف مطالعه، جستجو در پایگاه های UpToDate، Pubmed، Google scholar، Elsevier، SID و Magiran انجام شد و مقاله هایی به زبان انگلیسی و فارسی، از ابتدای سال 1995 تا انتهای 2016 مورد توجه قرار گرفت. جهت جستجو از کلیدواژه های غواص، غواصی، بیماری کاهش فشار، سندرم کاهش فشار، آسیب های ریوی، اختلالات تنفسی، باروترومای ریوی، درمان بیماری کاهش فشار و اکمو به همراه معادل انگلیسی آن ها استفاده گردید. × یافته ها. اکسیژن رسانی و پیشگیری از عوارض شدید ناشی از تجمع حبابهای نیتروژون در بدن اولویت درمان در این بیماری است. تجویز اکسیژن از طریق کانولای بینی در مراحل اولیه، اصلاح اکسیژن رسانی از طریق روش هایپرباریک از جمله روشهای رایج درمانی در این بیماری می باشد. اکمو روشی مدرن و مفید است که علاوه بر اکسیژندرمانی می تواند حباب های نیتروژن موجود در خون و بدن را حذف کند و از غلظت نیتروژن شریانی بکاهد. در مطالعات جدید، در مراحل شدید بیماری، استفاده از اکمو به عنوان یک روش جدید و با نتایج بهتر پیشنهاد شده است. نتایج استفاده از این وسیله جهت اصلاح تبادلات گازی در شرایط نارسایی ریوی با عوارض کمتری همراه بوده است. × نتیجهگیری. جهت نجات جان مبتلایان به بیماری کاهش فشار و پیشگیری از مرگ در این افراد لازم است اقدامات درمانی مناسب با حداقل عوارض ارایه شود. اکمو از نوع وریدی؛وریدی میتواند روش مناسب درمانی در این بیماران باشد. مطالعات محدودی در این زمینه انجام شده است. پیشنهاد میگردد با توجه به فواید این روش و اهمیت جان انسانها و پیشگیری از عوارض ثانویه شدید این بیماری، مطالعات بیشتری جهت شناسایی تمام ابعاد استفاده از روش فوق انجام شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه ذاکری مقدم
استادیار، گروه پرستاری مراقبت های ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سعیده بهرامپوری
دانشجوی دکتری سلامت در بلایا و فوریتها، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
زهرا عباسی دولت آبادی
استادیار، گروه پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران