طرح و اجرای دال بتنی اتصال (Link Slab)با رویکرد حذف درز انبساط پایه های میانی پل ها

ارزیابی مشکلات بوجود آمده بعد از اجرای درزهای انبساط پل ها باعث شده تا امروزه گرایش به ساخت پل های بدون درز و همچنین حذف درز در تابلیه پل های ساخته شده بطور گسترده ای توسعه یابد. حذف درز انبساط در پایه های میانی پل ها از رویکردهای پژوهشی اخیر در کشورهای پیشرو در این زمینه بوده است. در این پل ها، درزهای روی پایه های میانی پل حذف شده و دال بصورت سراسری اجرا می شود، در روی کوله ها نیز عرشه پل به یک عضو الحاقی متصل و درز از روی کوله به دال دسترسی منتقل می شود. نبود درز در تابلیه پل باعث می شود تا مشکلات ناشی از وجود درز مانند ریزش آب به قسمت های زیرین پل که منجر به فرسایش و بروز خرابی می شود از بین رفته و نیز امکان تردد بدون صدا و ضربه برای خودروهای عبوری فراهم شود، علاوه بر آن نبود درز در تابلیه پل در بلند مدت موجب کاهش هزینه های ساخت و نگهداری پل ها نیز خواهد گردید. مطالعات میدانی نشان می دهد پل هایی که با روش دال اتصال طراحی و احداث می شوند عملکرد مناسب تری در زمان بهره برداری خواهند داشت. کار پژوهشی حاضر شامل ارایه مشخصات فنی، روش طراحی ساده شده و نحوه اجرای دال اتصال موسوم به Link Slab در راستای حذف درز انبساط پایه های میانی پل های جاده ای بوده و چالش اصلی در اجرای این روش که موضوع مقاومت کششی پایین بتن می باشد مطرح گردیده است، این روش برای پل های موجود و پل های جدید الاحداث قابل استفاده می باشد. استفاده از بتن های با مقاومت کششی مناسب مانند بتن های الیافی (ترجیحا از نوع الیاف فلزیFRC Hooked Steel) یا بتن کامپوزیتی مهندسی شده (ECC) که دارای مقاومت کششی بالاتری نسبت به بتن های متداول هستند بدلیل شکل پذیری و دوام بالاتر، کاهش و کنترل ترک خوردگی، در اجرای دال اتصال توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

درز انبساط ، دال اتصال ، عرشه پل ، بتن کامپوزیتی