بررسی کارایی غشاهای نانوکامپوزیتی بر پایه پل یبنزایمیدازول و درختسان پلی آمیدوآمین سنتز شده از سطح نانوذرات هیبریدی لیگنین/ سیلیکا

نسل اول پلیمر پرشاخه پلی آمیدوآمین سنتز شده از سطح نانوذرات هیبریدی لیگنین/ سیلیکا، در دو حالت سولفونه شده و سولفونه نشده با رویکرد بهبود خاصیت هدایت پروتون، به عنوان افزودنی در غشای پلی بنزایمیدازول مورد استفاده قرار گرفت غشاهای نانوکامپوزیتی با محتوای 5و10و20 درصد وزنی از دو نوع نانوذره با روش قالب گیری محلولی تهیه شدند. ضخامت غشاهای تهیه شده 70-90 میکرومتر بودند. برهمکنش های میان نانوذرات و ماتریس غشا با طیف سنجی ATR-IR و شکل شناسی آنها با استفاده از تصویربرداری SEM مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین میزان جذب آب، جذب اسید، ظرفیت تبادل یون و میزان هدایت غشاهای نانوکامپوزیتی اندازه گیری شد. مشاهده شد که در میان غشاهای کامپوزیتی، غشاهای حاوی 5% و 20% وزنی از ذرات سولفونه هدایت پروتونی بیشتری به ترتیب ms/cm 30/43,ms/cm 74/63 ,و نسبت به غشای PBIو ms/cm14/76 و نفیون 115 وms/cm 24 داشتند

کلیدواژه ها:

پیل سوختی ، غشای تبادل پروتون ، درختسان پلی آمیدوآمین ، پلی بنزایمیدازول ، هدایت پروتون