محصورسازی مولکولDNAدر نانوسامانه زیستی فسفولیپیدی

امروزه بخش عظیمی از تحقیقات پزشکی، زیست شناسی و شیمیایی به تولید یک ساختار غیر ویروسی کارآمد برای انتقال ژن اختصاص یافته است. محصور شدن مولکول DNA در یک فضای بسته که توسط یک غشاء دولایه لیپیدی از فضای بیرون متمایز شده است، شبیه ترین ساختار به یک ویروس را در ذهن تداعی میکند. از آنجایی که بار منفی موجود در سطح غشاء سلولی یکی از دلایل عدم ورود اسیدهای نوکلییک به ساختارهای لیپوزومی است، بیشتر نانوساختارهای طراحی شده برای انتقال DNA به شدت کاتیونی بوده و این امر سمیت بسیار بالای این ساختارها را برای حیات سلول به دنبال خواهد داشت. به این خاطر در این مطالعه از فسفولیپیدهای موجود در غشاء زیستی برای ساخت لیپوزوم و از تکنیک آبدهی آبگیری متوالی برای محصورسازی DNA داخل این وزیکولهایی لیپیدی استفاده گردید. بر اساس نتایج میکروسکوپ الکترونی گذاره، لیپوزوم ها اندازهای در حد 200 نانومتر داشتند و میزان محصورسازی بر اساس اسپکتروفتومتری، 98 درصد بدست آمد. در این مطالعه هدف آن بود که با الگوبرداری از پدیده خود ساماندهی در لیپوزوم ها و چگونگی انتقال مواد بیولوژیک از جمله DNA به داخل فضای آبی محصور شده در دولایه لیپیدی در حین شکل گیری آن، میزان محصورسازی DNA را در این نانوسامانه زیستی افزایش داده و این نانوسامانه زیستی به عنوان یکی از کارآمدترین و ایمن ترین حامل های بیولوژیک به محققین معرفی گردد.

کلیدواژه ها:

خودساماندهی فسفولیپیدی ، محصورسازی DNA فسفاتیدیل کولین