مفهوم تصویر ذهنی و نقش آن بر پایداری بافت شهری (مطالعه موردی :شهر لاهیجان)

امروزه در اکثر شهرهای ایران، بافت های تاریخی در میان هیاهوی توسعه ساخت و سازهای جدید به فراموشی سپرده شده اند. این بافت ها به خاطر شکل گیری ارگانیک خود در طول زمان دارای کیفیت ها و ارزش های دوران مختلف می باشند. امروزه توسعه های جدید بدون توجه به ارزش های موجود شکل گرفته و با تکرار عینی عناصر کالبدی همراه بوده است. طبیعت و بافت منظر شهری فضاهای خاطر انگیزی می باشند که هرچه نقصان افتد از شدت اشتراک ذهنی و مفهومی نسل های گوناگون کاسته می شود. در محلات قدیمی شهر لاهیجان نیز نظیر دیگر بافت های قدیمی، نیازمند به حرکتی کنترل شده در جهت ادامه زندگی خود هستند که با در نظر گرفتن مشکلاتی از قبیل رشد منفی جمعیت، نداشتن دسترسیهای درون محله ای لازم، گسترش روز افزون فضاهای مخروبه و متروکه، نداشتن تسهیلات مورد نیاز، باید حرکت در راستای دفع این مشکلات صورت گیرد و پایداری به معنای ایجاد فرآیندی قابل تکرار می باشد که بیشتر به اندازه ارزش یک روش به کار برده می شود. در نظر داریم در این پژوهش با جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ی و میدانی به این سوالات پاسخ دهیم. الف: نقش تصویر ذهنی شهروندان به پایداری بافت شهری چگونه است ب: تصویر ذهنی شهروندان از محله و شهر خود براساس تحولات ایجاد شده در چند دهه ی اخیر چگونه است هدف از این تحقیق در گام اول: توجه به جنبه بصری بافت شهری و در گام دوم : احیای فضاها و عناصر تاریخی و جدید با حفظ هویت بافت شهری و هویت بخشی جهت ارتقای تصویر ذهنی شهروندان با پیشنهاد ارایه عوامل پایداری و بازنده سازی می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، بافت شهری ، تصویر ذهنی ، پایداری ، لاهیجان