بررسی موضوع جبران خسارت ناشی از تاخیرات پیمانکار و کارفرما در شرایط قراردادهای بین­المللی (JCT، ICE و فیدیک( و مقایسه آن با شرایط عمومی پیمان ایران

زمان اجرای پروژه های ساخت از دو منظر مهم محسوب می شود اولا پروژه های ساخت بخش عظیمی از سرمایه کارفرمایان را به خود اختصاص می دهد و تکمیل دیرهنگام پروژه ها، انتفاع کارفرمایان از سرمایه گذاری انجام شده را به تعویق خواهد انداخت. لذا بهره برداری به موقع از پروژه ها برای تداوم موفقیت کارفرمایان حیاتی است ثانیا هدف پیمانکاران صنعت ساخت کسب سود، متناسب با زمان و هزینه های اجرای پروژه است و برای دستیابی به این هدف، پیمانکاران پیشنهاد قیمت خود را با فرض تکمیل کارها در دوره معینی از زمان ارائه می کنند و اگراین دوره زمانی طولانی تر شود هزینه های آن ها نیز افزایش می یابد شرایط عمومی پیمان ایران که بر بسیاری از قرار دادهای پیمانکاری کشور ما حاکم است نیز مفادی در ارتباطات با جبران خسارت ناشی از تاخیرات دارد ولی کاستی ها و ابهاماتی در آنها وجود دارد که تاثیر منفی قابل توجهی در روند انجام موفق پروژه ها خواهد داشت. از جمله این تاثیرات منفی طرح ادعاهای بسیار زیاد از جانب پیمانکاران می باشد که خود باعث افزایش هزینه و زمان پروژه می باشد دراین تحقیق برای کاهش اثرات منفی ذکر شده از شرایط قرار دادهای بین المللی JCT98، ویرایش هفتم ICE و فیدبک 2006 که به صورت گسترده در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد کمک گرفته می شود و با مقایسه مفاد انها با ماده ها و عبارتهای شرایط عمومی پیمان ایران، به بیان کاستی هاه و ابهامات از دیدگاه ماده های مرتبط با جبران خسارت ناشی از تاخیرات پیمانکار و کارفرما پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تاخیر ، شرایط عمومی پیمان ، ادعا