بررسی و تبیین راهکارها و مولفه های موثر برایجاد مسکن انعطاف پذیر

مسکن نهادی است که در راستای یک رشته مقاصد پیچیده به وجود آمده است، که این مقاصد با توجه به نیازهای بیشمار انسان پدید آمده است. اگر قرار باشد مسکن پاسخگو به نیازهای کاربر باشد، باید با توجه به متغیر بودن بعضی از نیازها، معماری مسکن هم خود را با نیاز های جدید و متغیر،وفق دهد. این پاسخگویی به نیاز استفاده کنندگان و متغیر بودن این نیاز ها ، لزوم توجه به انعطاف پذیری در مسکن را افزایش می دهد. درنظرگرفتن ویژگی انعطاف پذیری در مسکن سبب میشود تا افراد بتوانند در طول دوران زندگیشان مطابق با شرایط و نیازهای متغیر خود، محیط زندگیشان را در راستای وضعیت مطلوب تر تغییر دهند. براین اساس انعطاف پذیری از نیازهای مهمی به شمار می آید که از گذشته نیز موردتوجه انسانها بوده است؛ اما در معماری امروز ما کمتر و یا اصلا توجهی به آن نمیشود. بررسی اصل انعطاف پذیری به عنوان یکی از عوامل افزایش کیفیت در امر مسکن با توجه به سابقه غنی ای که معماری ایران در این زمینه دارد، بحثی با اهمیت و قابل توجه است. به نظر می رسد زمان آن فرا رسیده است، که دیگر معماران علاوه بر جنبه های کمی در امر مسکن به ویژگی ها و نیازهای کیفی استفاده کنندگان نیز بیندیشند. افزایش و ارتقاء سطح کیفی در امر مسکن، در نظر گرفتن نیازها، ویژگی ها و سلایق استفاده کننده، مشارکت دادن کاربران در امر طراحی، نه تنها موجب بهبود سطح زندگی استفاده کننده در بعد کالبدی خواهد شد. بلکه تامین این نیاز موجب رضایتمندی و آرامش در استفاده کنندگان از مسکن در درجه اول و جامعه در درجه دوم نیز خواهد گردید.در این پژوهش نوع تحقیق کاربردی و به روش کیفی مورد مطالعه قرار گرفته است.یافته ها به صورت توصیفی- تحلیلی، و از روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است که در نهایت این تحقیق در پی آن است که به بررسی چگونگی راهکارهای ایجاد انعطاف پذیری در مسکن معاصر ایران بر اساس انواع گونه های انعطاف پذیری و عرصه های نو آوری در دستیابی به آن بپردازد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، انعطاف پذیری ، مسکن منعطف ، راهکارهای انعطاف پذیری