بررسی تاثیر توجه به ارتقاء حس تعلق مکان در طراحی فضاهای مسکونی نمونه موردی: طراحی برج مسکونی در شهر تبریز

امروزه اکثر شهرنشینان در فضاهایی آلوده، ناهماهنگ و ناهنجارکه به دلیل عدم شناخت و برنامه ریزی صحیح ایجاد شده، گرفتار آمده اند. به طوری که در بخشی از نواحی شهری، انسان با مناظر ناهماهنگ، بسترهای خشن و بی روح مواجه است به صورتی که به نظر می رسد که رهایی از دست آنان میسر نیست. شهری که دارای اغتشاشات کالبدی و روانی در عرصه طراحی باشد، بجای حس ماندن و دعوت کنندگی، حس طرد شدن از محیط را در فرد به وجود می آورد. یکی از راه حل های برون رفت از این معضل و به ویژه در مورد فضاهای مسکونی ایجاد حس تعلق به مکان است.از این رو باید درصدد یافتن راه های ایجاد حس تعلق به مکان بود که از عوامل ارتقاء کیفیت زندگی در برج های مسکونی است. این پژوهش با مروری بر متون و مطالعات مختلف انجام شده، به بررسی نظریه های موجود در زمینه حس تعلق به مکان و رابطه طرح کالبدی و اجتماعی با حس تعلق به مکان در بین ساکنین برج های مسکونی می پردازد، همچنین عوامل اصلی اجتماعی و محیطی موثر بر شکل گیری فضاهای مسکونی مورد بررسی قرار گرفته و به روش توصیفی تحلیلی و با شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به انجام رسیده است.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، مکان ، برج مسکونی ، تبریز