خلق فضاهای شهری عادلانه بر اساس اصول حکمروایی خوب شهری (نمونه موردی: شهر تبریز)

حکمرانی خوب شهری که امروزه به عنوان یک پارادایم در مدیریت شهری مطرح شده است، بهره گیری از فرآیندی است که در آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند که این همکاری می تواند آثار مطلوب فراوانی را برای جامعه به همراه داشته باشد و زمینه بروز تحولات ساختاری و عظیم در سطح فضاهای شهری را فراهم می آورد و منتج به بروز پتانسیل ها و فرصت های جدید خواهد شد. طبق فرض مقاله حکمرانی خوب شهری تاثیر مستقیمی بر هر چه مطلوب تر شدن کیفیت عرصه های همگانی شهری دارد. بنابراین آنچه که به عنوان هدف برای پژوهش حاضر تعریف می شود بررسی و تحلیل چگونگی تاثیر گذاری مکانیزم حکمرانی خوب شهری بر تبلور عدالت در فضاهای شهری موجود می باشد. روش مورد استفاده پژوهش از نوع تحلیلی- توصیفی می باشد و اطلاعاتی که شاکله اصلی پژوهش را تشکیل می دهند از طریق مطالعات کتابخانه ای (اسناد و مراجع مرتبط) و میدانی (پرسشنامه) جمع آوری شده اند و در انتها از طریق نرم افزار SPSS به تجزیه و تحلیل آماره های کمی استخراج شده از پرسشنامه ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتباط نزدیکی بین شاخص های حمکروایی شهری و فضاهای شهری عادلانه وجود دارد که نشان دهنده تاثیر پذیری مستقیم و بالای این متغیرها از یکدیگر می باشد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، فضاهای شهری ، عدالت ، شهر