ویژگی های معماری ژاپنی

معماری ژاپنی، نمونه ی معماری اقلیم گرایی است که در واقع تلفیقی از سادگی، زیبایی و کاربرد فناوری های روز است و در عین حال پیوند خود را با ارزش های دیرینه حفظ کرده است؛ چرا که معمار ژاپنی ویژگی های معماری کشورش را به خوبی می شناسد و خلاقانه طراحی می کند. سوال پژوهش چنین بود که، چه ویژگی های مشترک و شاخصی در معماری ژاپنی از قدیم تا به امروزه وجود داشته است که همچنان در یک سیر تکاملی، معماران ژاپنی پاسخگوی طراحی مطلوب و متناسب برای مردمانشان هستند. هدف پژوهش، استخراج ویژگی های معماری ژاپنی بوده که همچون الگویی برای شناخت معماری ژاپن استفاده شود و همچنین می توان از ویژگی های خلاقانه و طبیعت دوستانه ی معماری ژاپنی برای طراحی هرچند بهتر و سازگارتر با محیط پیرامون استفاده کرد. راهبردهای همخوان با محیط در معماری ژاپنی را می توان با شناخت و بومی سازی در طراحی خارج از مرزهای ژاپن نیز به کار گرفت. روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله، توصیفی- تحلیلی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و مرور متن و اسناد تاریخی بوده است. در ابتدا به شناخت مختصری از ژاپن و دین شینتو پرداخته تا به ریشه های اصلی تاثیرگذار در معماری ژاپنی پی برده، سپس ویژگی های شاخصی از معماری ژاپنی همچون (انعطاف پذیری، طراحی مدولار، طراحی اقلیمی، توجه به اقلیم، طراحی شاکه ای، و ...) استخراج شده و هرکدام جداگانه بسط داده شده و با مثال هایی از بناهای موجود روشنتر گردیده است.

کلیدواژه ها:

ژاپن ، معماری ژاپنی ، ویژگی های معماری ، انعطاف پذیری ، طراحی ارگانیک ، طراحی شاکه ای