ارزیابی ظرفیت پذیرش گردشگری با تاکید بر توسعه پایدار مورد : شهر تبریز

در دهه های اخیر رشد و توسعه صنعت گردشگری و اتخاذ آن به عنوان یکی از فعالیت های عمده اقتصادی از طرف کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، برنامه ریزان را بر آن داشته تا جهت توسعه فعالیت های گردشگری گام های اساسی تری بردارند به عنوان مثال، برنامه ریزان صنعت گردشگری در زمینه ظرفیت تحمل مقصد معتقدند جامعه میزبان برای رشد و توسعه گردشگری ظرفیت معینی دارد و رشد فراتر از حد ظرفیت آن منجر به بروز پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی نامطلوب خواهد شد. در این مطالعه هدف ارزیابی ظرفیت پذیرش گردشگری با تاکید بر توسعه پایدار مورد شهر تبریز بوده و ظرفیت پذیرش این مقصد با در نظر گرفتن دو رویکرد مقصد محور و رویکرد مبتنی بر تیوری چرخه عمر گردشگری در ابعاد مختلف محیطی، اقتصادی، اجتماعی فرهنگی سنجیده شد. در این راستا جهت بررسی ظرفیت پذیرش انسانی مقصد و کیفیت تجربه گردشگری داده های مورد نیاز تحقیق از طریق مطالعه میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است. به این منظور ابتدا با استفاده از ادبیات موجود، شاخص های موثر در برآورد ظرفیت پذیرش انسانی(روانی) تعیین شد. از آزمون کراسکال والیس، ضریب همبستگی و رگرسیون برای آزمون فرضیات استفاده شد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که رابطه مستقیم و معناداری بین امکانات گردشگری و تعداد گردشگران و نیز رابطه مستقیم و معناداری بین تعداد گردشگران و کیفیت تجربه گردشگری وجود دارد. در مقابل تفاوت معناداری بین دیدگاه گروه های سه گانه در رابطه با روند توسعه گردشگری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

ظرفیت پذیرش گردشگری ، رویکرد مقصد محور ، تجربه گردشگری ، توسعه پایدار گردشگری ، تبریز