مطالعه تغییر شکل پوسته ایران با استفاده از تنسور استرین

در این پژوهش با استفاده از داده های شبکه ژیودینامیک دایمی ایران در دو اپک شش ماهه در سال 2007 میلادی، مدلی دو بعدی از تغییر شکل های سطحی پوسته زمین در ایران ارایه خواهد شد. برای این منظور از دو روش حل عددی، یکی المان محدود و دیگری روش تغییرات نسبی فاصله، برای محاسبه تنسور استرین استفاده شده است. در روش المان محدود نتایج بدست آمده به شکل المان وابسته است. البته این موضوع می بایستی بصورت عملی بررسی شده و نتایج مقایسه گردد. این روش با فرضیه همگن بودن تغییر شکل در المان مورد نظر فقط برای شبکه های همگن با هر نوع المان بندی جواب یکسان می دهد. استرین بدست امده برای مرکز ثقل همه ی المان ها به یک اندازه و در یک جهت بوده است و این، بیانگر همگن بودن تغییر شکل در شبکه می باشد.

کلیدواژه ها:

المان محدود ، ژیودینامیک ، ایران ، تنسور