توسعه فضاهای فرهنگی انسان مدار با رویکرد تقویت تعاملات اجتماعی (نمونه موردی فرهنگسرای موسیقی)

فضاهای فرهنگی محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب می شوند و نقش مهمی در ایجاد و ارتقای تعاملات و ارتباط افراد با یکدیگر و زندگی اجتماعی آن ها دارند. با درک چگونگی ارتباط محیط انسان ساخت و روابط اجتماعی میان افراد می توان معماران و طراحان را در جهت طراحی مناسب چنین فضاهایی یاری رساند. هدف از تحقیق حاضر که به روش تحلیلی – توصیفی است یافتن روابطی بین کیفیت های فضایی و مفاهیم اجتماعی از جمله اجتماع پذیری در معماری و طراحی شهری و بکارگیری آنها در طراحی بناهای فرهنگی است. چراکه فرهنگسراها باید به عنوان یک قرارگاه رفتاری پاسخگوی نیازهای رفتاری ثابت و متفاوت گروه های مختلف مردمی باشد. در این میان فرهنگسرای موسیقی به عنوان نمادی از مرکز فعالیت یک یا چند نهاد فرهنگی می تواند نقش مهمی در ارتقای تعاملات اجتماعی داشته باشد. بنابرین ارایه یک ایده طراحی در راستای افزایش کیفیت فضاهای فرهنگسرا به منظور افزایش تعاملات اجتماعی و متعادل نمودن حس تعلق خاطر به کالبد فرهنگسرا ، همگام با حوزه رفتاری آن، می تواند مهمترین هدف کاربردی این تحقیق به شمار آید. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد میزان تعامل با معیارهایی چون عملکرد (نوع کاربری)، مجاورت و جهت گیری قابل تبیین و سنجش است هرچه کیفیت مولفه های کالبدی و فعالیتی محیط ساخته شده بالاتر باشد، آن محیط قابلیت اجتماع پذیری بالایی دارد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، تعاملات اجتماعی ، فرهنگسرای موسیقی ، فضاهای فرهنگی