مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و شناخت درمانی گروهی برافسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن مرکز معاونت بهداشتی درمانی همدان

مقدمه: با توجه به اینکه درمان دارویی برای اختلال افسردگی، اضطراب و استرس صرفا علامت محور می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی طرح واره درمانی و شناخت درمانی گروهی به منظور کاهش افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطر جنسی می باشد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی است با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای. جامعه آماری 500 نفر از مراجعان زن با سابقه رفتار پر خطر جنسی بود که برای انجام آزمایش ایدز به این مرکز مراجعه کردند که دامنه سنی آنها 20 تا 60 سال و دارای مدرک دیپلم به بالا بودند با استفاده از فرمول حجم نمونه به صورت تصادفی 250 نفر را انتخاب شدند. توسط روانشناس و پزشک مصاحبه تشخیصی گرفته شد و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS، لاوییوند و لاویبند، 1995) اجرا شد. 85 نفر از مراجعان دارای افسردگی، اضطراب، استرس تشخیص داده شدند که از این میان 45 نفر را به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه 15 نفری که شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند، 12 جلسه شناخت درمانی گروهی و 12 جلسه طرحواره درمانی اجرا گردید که مدت زمان هر جلسه 90 دقیقه بود. در پایان دوره ی آموزشی هر سه گروه مجدد مورد پس آزمون قرار می گیرند. یافته ها : نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات سه گروه در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. 54/125=(1.39)F و p<0/01 نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرح واره درمانی نسبت به شناخت درمانی گروهی بر افسردگی، اضطراب و استرس ادراک شده مراجعان زن دارای رفتارهای پر خطرجنسی موثرتر است.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، شناخت درمانی گروهی ، افسردگی ، اضطراب ، استرس ادراک شده