بررسی نقطه نظرات مربیان و دانشجویان پرستاری سال آخر دانشکده پرستاری ارتش در مورد آموزش بالینی کارورزی در عرصه
محل انتشار: فصلنامه علوم مراقبتی نظامی، دوره: 3، شماره: 4
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 502
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MCS-3-4_005
تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1397
چکیده مقاله:
مقدمه: آموزش بالینی مهم ترین بخش در آموزش پرستاری و جزء لاینفک آن می باشد. بهبود و ارتقای کیفیت آموزشمستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود و شناخت نقاط قوت و ضعف است که در این رابطه نظرات مربیان و دانشجویانبه ویژه دانشجویان عرصه به عنوان عناصر آموزشی می تواند راه گشای برنامه های آینده باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین نقطه نظرات مربیان و دانشجویان جهت ارتقای سطح آموزش بالینی در عرصه و انعکاسبه دست اندرکاران آموزشی صورت پذیرفت.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی (توصیفی- تحلیلی) می باشد که روش نمونه گیری به صورت تمام شماری برروی کلیه 117 دانشجوی سال آخر و 22 نفر اعضاء هییت علمی و آموزشی دانشکده پرستاری ارتش در سال 1386صورت پذیرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای خود ایفا می باشد که پس از تایید روایی و پایایی در اختیار نمونه هاقرار گرفت. برای آنالیز داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: بین امتیازات کسب شده در مورد دیدگاه کلی در زمینه آموزش بالینی در عرصه، توسط مربیان و دانشجویان اختلاف معنی داری آماری، مشاهده شد (P<0/05). همچنین بین دیدگاه مربیان و دانشجویان در خصوص ساختار آموزشی و نقش مربی در آموزش بالینی در عرصه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت در حالی که در خصوص ارتباط آموزش بالینی در عرصه در زمینه تجهیزات و امکانات در آموزش بالینی و تاثیر آموزش بالینی در عرصه در زمینه توانمندی های فردی پرستاری اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد. همچنین اکثریت هر دو گروه نظرات مثبتی در حوزه نقش آموزشدر عرصه در ارتقای مهارت های فردی داشتند.بحث و نتیجه گیری: با وجودی که دیدگاه مربیان و دانشجویان نسبت به تاثیر کارآموزی در عرصه در کسب مهارت هایفردی دانشجویان مثبت بوده است ولی برای ارتقای سطح کیفیت آموزش بالینی در عرصه نیاز به دقت نظر مسیولین بهنقاط ضعف ارایه شده توسط مربیان و دانشجویان و ارایه اقدامات مناسب در حد امکانات به منظور رفع یا کاهش آنهامی باشد. افزایش تعداد مربیان در بخش های کارآموزی در عرصه، تشکیل جلسات منظم با دانشجویان، جلب همکاریپزشکان و سایر کادر بیمارستان در امر آموزش، تامین امکانات رفاهی و تجهیزات محیط بالینی، بازنگری ابزارها و فرآیندهایارزشیابی بالینی می تواند مفید واقع شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هنگامه حبیبی
کارشناس ارشد پرستاری، مربی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه کودکان
شهلا علیاری
دکترای برنامه ریزی درسی، استادیار، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه بهداشت مادر و نوزاد