تاثیر اختلاف آراء عرفان و تصوف در تفسیر آیات قرآن کریم

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 464

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RELIGI01_249

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

عرفان به معنای راه روشی که برای شناسایی حق توسط عارف انتخاب می شود. تصوف به معنای پاکیزه کردن دل از ماسوی الله، که در اثر زهد و ترک دنیا باشد. عرفان و تصوف با وجود شباهت های ظاهری در برخی از آداب، در طول تاریخ اساسا متمایز از هم بوده اند. عرفان ریشه در قرآن و سنت داشته؛ اما تصوف ریشه ای التقاطی دارد. این ریشه داری ناشی از تاثیری که دین فطری بر انسان دارد و آدمی را به سوی زهد، و از آنجا به معرفت نفس رهنمون می سازد. در طول تاریخ مشرب صوفیه به بیراهه رفت و سر از انحرافی ها و تفسیرهای به رای از کلام خدا و معصومین (ع)، آنچه که امروزه به عنوان صوفی معرفی می شود، یقینا از حق و حقیقت به دور است. تفسیر قرآن براساس شهود ناشی از حالتی درونی، که بر اثر اذکار، افعال یا تفکر در انسان به وجود می آید، اگر صحیح و یقین آور باشد، فقط برای شخصی که رخ داده حجت است و قابل انتقال به غیر نیست و برای دیگران حجت نخواهد بود. در نتیجه این مکاشفات به تاویل های ناصحیح و تفسیر به رای منجر شده و نمی تواند منبع تفسیر قرآن واقع شود. این پژوهش با روش توصیف و تحلیل متن و به شیوه کتابخانه ای، در صدد واکاوی اختلاف آراء عرفان و تصوف و نقش آن در تفسیر قرآن، است.

نویسندگان

طاهره محسنی

دکترای تفسیر تطبیقی- استاد حوزه، استادیار و عضو هییت علمی دانشگاه امام صادق (ع)، پردیس خواهران

خدیجه احمدی بیغش

طلبه سطح چهار (دکترای تفسیر تطبیقی)، استاد حوزه و دانشگاه