وقف بر نخبگان، از منظر فقه اسلامی و حقوق ایران

یکی از مهم ترین تمهیدات دین اسلام را می توان نهاد وقف نام برد. میل به زندگی ابدی، علاقه به تحقق آرمان های دور از دسترس در زمان حیات، تشویق پیشوایان دینی به نیکی کردن و تقرب به خدا از جمله انگیزه هایی است که انسان را وادار به وقف کردن می سازد. نخبگان به لحاظ استعداد ذاتی که در اختیار دارند می توانند نقش مهمی در پیشرفت جامعه اسلامی داشته باشند. بدیهی است که پژوهش، تحقیق و اکتشافات علمی هزینه های هنگفتی را به همراه دارند که تامین و پرداخت آن، به آسانی میسر نیست. در این راستا می توان از نهاد وقف استفاده نمود. بدین توضیح که هر ساله بخشی از اوقاف در راستای تامین هزینه های تحقیق و پژوهش نخبگان اختصاص داده شود. وقف بر نخبگان را می توان از دو منظر فقه و حقوق مورد بررسی قرار داد. با بررسی عقد وقف و شرایطی که در این خصوص از منظر فقه و حقوق ایران در نظر گرفته شده است، باید بیان کرد وقف بر نخبگان با جایگاه و اهداف این نهاد کاملا هماهنگ بوده و مطابقت دارد. علیرغم تلاش هایی که در این خصوص شده است با این حال باید اذعان نمود وقف بر نخبگان آن گونه که باید مورد توجه قرار نگرفته است و لازم است نهادهای متولی امر با جدیت بیش تری به این امر بپردازند.