واکاوی بن مایه های استبدادستیزی در اشعار امیرهوشنگ ابتهاج

مطالعه آثار ادبی این امکان را برای ما فراهم می سازد تا بیش از پیش با فضای فکری جوامع در همه سطوح آشنا شویم. در ایران، انقلاب مشروطه و کودتای 28 مرداد 1332 در کنار تحولاتی که در سطح جامعه پدید آورد، در عرصه ادبیات نیز بی تاثیر نبود و با طرح مضامین اجتماعی، موجب تحول و تغییر سبک ادببات شد. از جمله این مضامین مبارزه با استبداد حاکم بر جامعه بود. امیرهوشنگ ابتهاج، از جمله شاعران این دوره است که در راه اعتلای آزادی و نکوهش استبداد پیشگام شد و ادبیات متعهد و ملتزم را در مسیر جامعه گرایی و مردم باوری رونق بخشید. بن مایه های استبدادستیزی در اشعار امیرهوشنگ ابتهاج را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:1) نابرابری اجتماعی، 2) آشکارساختن خفقان جامعه، 3) مبارزه با استبداد، 4) دعوت به آزادی، 5) گرامیداشت مبارزان راه آزادی (مرتضی کیوان قزوینی، ناظم حکمت)، 6) برقراری صلح و آرامش در جهان، 7) بهره گیری از سمبول برای بیان اندیشه های اجتماعی (شب، چراغ، صبح سپیده و سحر ، خورشید آفتاب ، جنگل، دریا، کبوتر، خروس، جغد، رنگ سیاه و سپید، رنگ سبز و سرخ).

کلیدواژه ها:

استبدادستیزی ، امیرهوشنگ ابتهاج ، دعوت به آزادی ، سمبل ، صلح