ادبیات: زبان همدلی یا زبان مشترک عواطف انسان ها

امروزه که با پدیده ها و موضوعاتی مانند جهانی شدن و دهکده جهانی مواجه هستیم، توجه به ادبیات در جایگاه ابزاری برای ایجاد احساسات و عواطف مشترک در این دهکده کوچک می تواند در ایجاد حس همدلی و زیستن همراه با صلح و صمیمیت در کنار دیگران به ما یاری کند. قرن ها قبل از آن که کسانی مانند کانت درباره صلح کتاب بنویسند، یا سازمان ملل متحد درباره صلح مرامنامه و قطعنامه صادر کند، شاعران و نویسندگان بزرگ جهان انسان ها را بدون توجه به نژاد، زبان، مذهب و کشور آنها به صلح و دوستی فراخوانده و از کینه و دشمنی بر حذر داشته بودند. مقاله حاضر می کوشد تا با ذکر نمونه ها و مستنداتی از نویسندگان و شاعران مختلف به نقش ادبیات در ایجاد احساس همدلی در انسانها بپردازد. بدین منظور ابتدا همدلی از منظر روان شناسی تعریف شده، سپس با ذکر نمونه های ی از متون و نویسندگان دوره ها و کشور های مختلف، به نقش محوری ادبیات در ایجاد این حس پرداخته شده است. در نهایت، این نتیجه به دست آمد که حتی در دنیای مدرن امروز و آینده نیز می توان از ادبیات به عنوان ابزاری موثر در تربیت شهروندان متمدن، نوع دوست و صلح پرور استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

ادبیات ، عواطف مشترک ، همدلی ، جهان مدرن ، نوع دوستی