مرروری بر تاثیر بلایای طبیعی بر اختلالات روانی در ایران

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 398

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_621

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : بلایای طبیعی از نظر آسیب رسانی هم از نظر اقتصادی هم از نظر روانی مورد توجه هستند. انسان همواره دربرابر بلایای طبیعی ضعیف است و نمیتوان از بلایای طبیعی جلوگیری کرد اما میتوان با مطالعه و تحقیقات از خسارات ناشی از آن کاست به عنوان مثال زلزله یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است و پس از وقوع زلزله مشکلات زیادی از جمله سندروم استرس پس از واقعه ممکن است ایجاد شود؛ هم چنین خشکسالی به عنوان یکی از بلایای طبیعی مشکلات زیادی از جمله مشکلات روانی شامل افسردگی، پرخاشگری، نامیدی و عصبانیت برای روستانشینان به وجود آورده است. به طور کلی می توان گفت پیامد های روحی و روانی ناشی از بلایای طبیعی انکار ناپذیر است. مواد و روش ها : مطالعه ی حاضر به روش مروری روایی صورت گرفته است که منابع با استفاده از جست و جوی کلید واژه های بلایای طبیعی، افسردگی، زلزله، اختلالات روانی و ایران برای مقالات در پایگاه های اینترنتی معتبر مگ ایران، جهاد دانشگاهی و گوگل اسکولار تهیه و گردآوری شده؛ سپس با دریافت اصل مقالات و دسته بندی و بررسی آنها مقاله حاضر تحریر گردید. نتایج: خانواده های داری سطح عملکرد بالاتر میزان افسردگی و استرس پایین تری دارند همچنین وجود صمیمیت در اعضای خانواده باعث توانایی انطباق بیشتر و بهتر افراد می شود و نبود آن نتیجه ی معکوس می دهد. افرادی که داری نگرش مذهبی قوی تر هستند کمتر دچار اختلالات پس از سانحه از جمله افسردگی می شوند. کودکان، سالمندان و زنان افرادی هستند که در هنگام بلایای طبیعی بیشتر در معرض آسیب هستند. نتیجه گیری : بررسی و مطالعه ی پژوهش های گذشته نشان دهنده ی اهمیت نهاد خانواده در کنترل شرایط و انطباق بهتر و سریعتر افراد است لذا توجه به نهاد خانواده و توانمند سازی آن توصیه می شود. از طرفی شناختن گروه های در معرض خطر و حمایت از افراد بحران زده از اهمیت والایی برخوردار است. پژوهشگران به میزان خسارات مالی و جانی ناشی از بلایا بیشتر از مشکلات روحی و روانی توجه می کنند لذا پژوهش های بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

نویسندگان

یاسین عطارروشن

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مهدیه قلعه نوی

کارشناسی ارشد پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

فهیمه شریفی میمندی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

سحر صادقی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران