بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری پدیکولوزیس در استان خراسان جنوبی در سال 1395

مقدمه: پدیکولوزیس شایع ترین آلودگی های انگلی در سراسر دنیاست که می تواند موجب طرد اجتماعی افراد و خانواده های مبتلا شود. پدیکولوزیس همچنین می تواند باعث افت تحصیلی دانش آموزان به علت بی خوابی ناشی از خارش شبانه گردد. نقش شپش تن به عنوان ناقل تعدادی از بیماری ها (تیفوس، تب راجعه اپیدمیک و تب خندق) از اوایل قرن اخیر شناخته شده است. از نظر اهمیت خاص به عنوان شاخص بیماری های آمیزشی می تواند مورد توجه قرار گیرد اگر چه در مناطق متعددی بهبود وضعیت بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی تاثیر به سزایی در کاهش آلودگی به شپش داشته است؛ ولی در زمان جنگ و در محل های پر جمعیت به علت عدم توجه به بهداشت فردی و محیط، امکان ایجاد اپیدمی های بزرگ وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی روند بیماری در استان خراسان جنوبی و شناخت مناطق و شهرستان های آلوده انجام شده، تا در جهت کنترل بیماری در انسان در مناطق آلوده اقدام و راهکارهای مناسب اتخاذ گردد. روش کار : این بررسی به روش توصیفی است، کلیه موارد گزارش شده پدیکولوزیس به تفکیک 11 شهرستان بررسی گردید و تعداد 3253 نفر جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان بروز بیماری در استان 4/06 در هزار نفر جمعیت بوده که شهرستان های سربیشه، قاین و درمیان به ترتیب با میزان بروز 28/07، 5/3 و 5/1 بیشترین و خوسف، زیرکوه و فردوس به ترتیب با میزان بروز 1/05، 2 و 2/5 کمترین میزان بروز در استان را داشته اند. از نظر سکونت 38 % شهری و 62 % روستایی و از نظر جنسیت 94 % زن و 6% مرد بوده است. از کل موارد بررسی شده، 99% ایرانی و 1% غیر ایرانی بوده است. بیشترین بروز در دختران سنین 12-6 سال بوده است. نتیجه گیری : برای کنترل پدیکولوزیس در شهرستان های با بروز بالا و پایین، لازم است اقداماتی شامل تشدید اقدامات مراقبتی، تشدید برنامه های آموزشی، اطلاع رسانی و هماهنگی درون و برون بخشی با ادارات و نهادهای ذیربط خصوصا آموزش و پرورش صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

پدیکولوزیس ، خراسان جنوبی ، اپیدمیولوژی ، بروز