تاثیر برنامه های کاهش آسیب بر مشارکت بیماران HIV مثبت از رژیم دارویی رترو ویروسی در زندان های شهر اهواز

سابقه و هدف: شواهد داخلی و بین المللی نشان می دهد درصورت تداوم برنامه درمان نگه دارنده با داروهای آگونیست و نیز دریافت بموقع وسایل کاهش آسیب ،این برنامه می تواند آسیب های شدید ناشی از بیماری را در زندانیان مبتلا کنترل نموده و روند آن را معکوس کند و مشارکت بیماران را در مصرف داروهای ضد رتروویروسی افزایش دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان تاثیر برنامه های کاهش آسیب بر مشارکت بیماران HIV مثبت از رژیم دارویی رتروویروسی در زندان های شهر اهواز بود. روش بررسی: پژوهش حاضر ازنظر زمان نوع مقطعی، از نظر نتایج کاربردی و ازنظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران HIV مثبت مستقر در زندان ها شهر اهواز که همزمان داروهای ضد رتروویروسی و وسایل کاهش آسیب دریافت می کردند ( N=75 ) می باشد و به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گرداوری داده ها شامل پرسشنامه ای شامل سه بخش بود: الف - مشخصات دموگرافیک ب – پرسشنامه داروهای ضد رتروویروسی ج – پرسشنامه محقق ساخته دریافت وسایل کاهش آسیب. روش گردآوری اطلاعات میدانی بوده و برای آنالیز داده ها ، از آمار توصیفی spss20 استفاده گردید. یافته ها: در این مطالعه 63 بیمار با توجه به دریافت وسایل کاهش آسیب نسبت به درمان پایبندی داشتند و 12 بیمار علیرغم دریافت متادون و سایر وسایل کاهش آسیب نسبت به درمان پایبندی نداشتند. نتیجه گیری : نتایج نشان داد برنامه کاهش آسیب (متادون درمانی، کاندوم، سرنگ و ..) و دریافت بموقع آنها خصوصا در زندانها می تواند نقش مهمی در مشارکت بیماران در مصرف داروهای ضد رتروویروسی داشته باشد. سایر عواملی که به پایبندی به درمان ضد رتروویروسی موثر بودند شامل: میزان حمایت اجتماعی ،میزان تحصیلات، مدت حبس، سلامت روان (افسردگی)، تعداد قرص های در رژیم دارویی، عوامل اجتماعی و روانشناختی و ارتباط بین بیمار و پزشک و سایر عوامل زندان و ...می باشد.

کلیدواژه ها:

کاهش آسیب ، HIV ، رتروویروسی ، زندان