مطالعه مروری ساختار یافته شیوع خشونت بر علیه سالمندان در ایران طی سال های 1390 تا 1396

مقدمه: سالمند آزاری یکی از آسیب های اجتماعی که امروزه جوامع با آن روبه رو هستند. این آسیب می تواند مشکلاتی همچون کاهش اعتماد به نفس، احساس ناامیدی، بی تفاوتی، مشکلات روحی روانی و ناتوانی را برای سالمند در پی داشته باشد. در این مطالعه با ادغام نتایج مطالعات مختلف که در ایران انجام شده است، می توان به برآیندی کلی دست یافت و به وسعت مشکل رسید. روش کار: در این مطالعه به روش مرور ساختاریافته، تمام مقالاتی که درباره سالمند آزاری بین سال های 1390 تا 1396 در ایران انجام شده بود، در پایگاه های ایران مدکس، مگیران، گوگل اسکالر، اس آی دی و پابمد با ترکیب کلمات کلیدی Prevalence و Elder abuse و Neglect و Violation elder abuse، Mistreatment financial، and Violence، Material abuse، Psychological، Verbal abuse، Physical abuse با عملگر و 45 مقاله استخراج شد که نهایتا با لحاظ نمودن شرایط مرتبط با مطالعه، 15 مقاله مورد بررسی نهایی قرار گرفت. یافته ها: بیشترین شیوع خشونت سالمندان در مطالعه منوچهری و همکاران در تهران (87/8 درصد ) حسینی و همکاران در شهرکرد (17/1 درصد) بود و شایع ترین نوع سالمندآزاری گزارش شده به ترتیب سالمند آزاری عاطفی (30/7 درصد)، سالمندآزاری روانی (25/4 درصد)، غفلت از سالمند (25/1 درصد)، سالمندآزاری مالی (19/7 درصد)، سالمند آزاری جسمی (13/1 درصد) و طردشدگی (11/7 درصد) را شامل می شد. نتیجه گیری: میزان خشونت گزارش شده پراکندگی متفاوتی داشت و در استانهای مختلف متفاوت بود. علت آن می تواند به دلیل وجود فرهنگ و قومیت های مختلف در ایران دانست. اما به طور عمده خشونت عاطفی و غفلت از سالمند علت اصلی سالمند آزاری گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

سالمندآزاری ، شیوع ، مرور نظام مند ، ایران