تاثیر آلودگی هوا بر افزایش احتمال اوتیسم در کودکان

زمینه و هدف: هوای آلوده دارای انواع مختلفی از آلاینده ها می باشد که می تواند اثرات مخربی را در دوران بارداری ایجاد کند. شواهدی مبنی بر این موضوع وجود دارد که زندگی طولانی در نواحی آلوده خطر ابتلای کودکان به بیماری اوتیسم را افزایش می دهد و بیشتر این کودکان مادرانی دارند که قسمت زیادی از دوران بارداری خود را در نواحی آلوده سپری کردند. روش کار: این مقاله ی از نوع مروری می باشد که با استفاده از تحقیقات انجام شده درباره موضوع مربوطه و با جست و جو در پایگاه های اینترنتی pubmed -google scholar-science direct انجام شده است. کلمات مورد جست و جو در این مطالعه شامل آلودگی هوا، اوتیسم، محیط زیست و کودکان می باشد که در سال های 2000-2018 بررسی شده است. یافته ها: در نود درصد مطالعات انجام شده ارتباط موثری بین آلودگی هوا و افزایش خطر ابتلای کودکان به اوتیسم وجود داشت. بر اساس نتایج از یکی از این مطالعات احتمال ابتلای کودکان در معرض آلودگی هوا که ژن Met در آن ها بیان شده حدود 3 برابر کودکان ساکن در مناطق پاک و فاقد بیان ژن Met می باشد.هم چنین در نود درصد مطالعات 3 ماهه ی سوم بارداری و 2 سال ابتدایی زندگی در مناطق آلوده ی ناشی از ترافیک جاده ای مهم ترین دوران و موثرترین عامل شناخته شده اند اما این موضوع با شواهد حاصل با نتایج مطالعات اروپایی سازگار نیست زیرا آن ها معتقدند این خطر در صورتی ایجاد می شود که مادر در دوران بارداری از مکانی سالم به مکانی با آلودگی هوا نقل مکان کند. نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعات و با توجه به اینکه اوتیسم در رشد مغزی تاثیرگذار می باشد و ازآنجایی که هوای آلوده دارای آلاینده هایی از قبیل جیوه-نیتروژن دی اکسید و کروم می باشد که بر فرایند های مغزی بی تاثیر نیستند می توان گفت بهتر است مادران دوران بارداری خود را در مناطقی که دارای درصد کمتری از آلاینده ها می باشد سپری کنند یا اینکه برای مدت و کوتاهی در منطق آلوده ساکن باشند تا یکی از ریسک فاکتورهای ابتلای فرزند خود را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، آلودگی هوا ، آلاینده های محیط زیست ، کودکان