بررسی شیوع پریشانی اخلاقی در بین پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و تعیین عوامل موثر بر آن

زمینه و هدف: پرستاران یکی از بزرگ ترین گروه های ارایه دهنده خدمات در سیستم سلامت هر جامعه بوده و در خط مقدم جبهه سلامت به فعالیتی مستمر و پایدار اشتغال دارند. عوامل تنش زای متعددی در محیط های ارایه خدمات سلامت شناخته شده است. در این میان بیشترین تمرکز بر عوامل مدیریتی و حرفه ای بوده است و به نقش عوامل روحی و اخلاقی محیط کار به عنوان عوامل تنش زا برای پرستاران کمتر پرداخته شده است. این در حالی است که یافته های برخی از مطالعات حاکی از اهمیت نقش این مسایل به عنوان عامل تنش زا برای پرستاران و دیگر کارکنان بهداشتی بوده است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر و همچنین تعیین وضعیت هایی است که پرستار پریشانی اخلاقی را بیشتر تجربه کرده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی -تحلیلی 150 نفر از پرستاران در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با استفادهاز روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تنش اخلاقی کورلی استفاده شد. متغیر های مورد بررسی در پرسشنامه عبارتند از سابقه کار،جنسیت،اموزش و سطح یا شدت پریشانی اخلاقی می باشد، می باشند. نتایج : یافته ها نشان داد که در وضعیت 21 پرسشنامه سطح یا شدت پریشانی اخلاقی در حالت در من پریشانی بسیاری ایجاد می کند بیشترین مقدار فراوانی را دارد در حالی که در وضعیت 3 سطح یا شدت پریشانی اخلاقی در حالت در من هرگز پریشانی اخلاقی ایجاد نمی کند بیشترین فراوانی را در بین دیگر وضعیت ها دارد. در بررسی وجود ارتباط بین جنسیت و پریشانی اخلاقی و همچنین آموزش وسابقه کاری رابطه آماری معنا داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج بررسی برای تعیین عوامل موثر برآن نشان می دهد که چون p<0.05 و برابر با 0.027 می باشد نشان می دهد که رابطه آماری معنا داری بین میانگین پریشانی اخلاقی در دو گروه آموزش دیده و ندیده وجود دارد بنابراین سطح آموزش در میزان بروز پریشانی اخلاقی وجود دارد. همچنین چون p<0.05 و برابر با 00 . 0 بنابراین نتیجه گرفته می شود که میانگین پریشانی اخلاقی در بین زن و مرد رابطه آماری معنا داری وجود داردبنابراین جنسیت یک عامل تاثیر گذار در میزان بروز پریشانی اخلاقی دارد. در بررسی رابطه بروز پریشانی اخلاقی و سابقه کاراز آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد در این آزمون چون ضریب همبستگی برابر با 0 . 199 می باشد و چون خیلی کوچکتر از 1 می باشد بنابراین رابطه آماری ضعیفی بین دو متغیر وابسته (شدت پریشانی اخلاقی) و متغیر مستقل (سابقه کار) وجود دارد همچنین چون p=0.102 می باشد و بزرگتر از 0.05 می باشد بنابراین رابطه آماری معنا داری بین این دو متغیر وجود ندارد و بدین ترتیب سابقه کاری عامل موثری بر میزان شدت پریشانی اخلاقی نمی باشددر مجموع نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که جنسیت و آموزش در میزان بروز پریشانی اخلاقی در موقعیت مختلف موثر است ولی بین پریشانی اخلاقی و سابقه کار رابطه آماری معنا داری بدست نیامد.

کلیدواژه ها:

پریشانی اخلاقی ، پرسشنامه کورلی ، پرستاران دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی