مطالعه تاثیر اختلالات اسکلتی عضلانی بر کیفیت زندگی پرستاران

مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از شایع ترین مسایل شغلی در جامعه امروز است که علت غیبت از کار و اختلال عملکردی کارکنان در محیط شغلی نیز می باشد، به خصوص در حرفه ای پرستاری که بیشترین ارتباط و نقش را در دادن خدمات درمانی به افراد جامعه را دارا است می تواند عامل مهمی در کاهش بهره وری و کیفیت زندگی پرستاران باشد. گاهی این عوامل سبب نارضایتی پرستاران، ترک شغل و نارضایتی مراجعه کنندگان از کیفیت عملکرد پرستاران می شود. مطالعه ای حاضر با هدف شناسایی اثر اختلالات اسکلتی عضلانی بر کیفیت زندگی پرستاران انجام شده است. روش کار: این مطالعه با جستجو در موتور جستجوی Google scholar و پایگاه های اطلاعاتی Magiran ، SID و Elmnet با کلید واژه های پرستاران،اختلالات اسکلتی -عضلانی ،کیفیت زندگی طی سال های 2012 تا 2018 انجام شده است. در این مطالعه از مقالات پژوهشی و توصیفی- مقطعی بهره گرفته شده است. یافته ها: مطالعات نشان می دهند که 62/71 تا 87 درصد اختلالات اسکلتی_ عضلانی مربوط به دردهای مزمن در ناحیه فوقانی بدن می باشند، همچنین در پرسنل پرستاری به دلیل ایستادن های طولانی مدت، فعالیت هایی از قبیل جابجا کردن بیمار، تغییر مداوم وضعیت بیمار از حالت نشسته به ایستاده و فشردگی در شیفت های کاری شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی نسبت به دیگر پرسنل بیشتر است. در بررسی های انجام شده 50 درصد افراد مبتلا به اختلاات اسکلتی –عضلانی اثرات منفی کمر درد را بر روی زندگی خود ابراز کرده بودند که این امر حاکی از حاد بودن اثر اختلالات اسکلتی-عضلانی بر کیفیت زندگی پرستاران در مقایسه با افراد دیگر می باشد. نتیجه گیری: مطالعات نشان دهنده ی تاثیر منفی اختلالات اسکلتی عضلانی بر کیفیت زندگی پرستاران هستند. برای جلوگیری از آسیب های اسکلتی عضلانی و ارتقاء سطح کیفیت زندگی پرستاران، ایجاد محیط مناسب جهت کاهش نیاز های فیزیکی و روان شناختی، آموزش مداوم پوسچر های کاری مناسب توسط طب کار، استفاده از ابزار استاندارد و ارگونومیک و کاهش وزن در صورت لزوم پیشنهاد شده است. همچنین انجام مطالعات گسترده تر در این زمینه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، اختلالات اسکلتی-عضلانی ، کیفیت زندگی