بررسی ارتباط استرش شغلی و رضایت شغلی در پرسنل پرستاری

پرستاران به دلیل ماهیت کاری همیشه مستعد به خطر افتادن سلامتی شان هستند. پرستارانی که از سلامت روانی و جسمی مناسب برخوردار نباشند، به درستی قادر نخواهند بود که مراقبت های مطلوبی از بیماران به عمل آورند . رضایت شغلی به نوع نگرش فرد به شغل خویش اطلاق می گردد. ناعادلانه و ناکارآمد بودن سیستم پرداخت باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل نارضایتی کارکنان، غیبت، ترک خدمت، اعتصاب و شکایت، کاهش تعلق سازمانی یا دیگر مشکلات سازمانی میگردد. کاهش رضایت شغلی پرستاران موجب عدم انجام صحیح عملکرد پرستاران و در نهایت به اهداف سازمان (بیمارستان ها) می شود×هدف و روش تحقیق:×این مطالعه با هدف شناسایی عوامل موثر با افسردگی و کیفیت زندگی پرستاران شاغل در نظر گرفته شده است ×و با هدف تعیین میزان رضایت شغلی پرستاران طراحی گردید و کیفیت عملکرد آنان ××مواد و روش تحقیق :در این تحقیق از روش کتابخانه ای استفاده شده است. به همین منظور از منابع چاپی و دیجیتالی شامل کتاب و مقاله ، پایان نامه و تحقیقات ×دیگر محققین استفاده شده است ×× یافته ها و نتایج :بر اساس یافته ها بین استرس شغلی و سلامت عمومی ارتباط معنی دار وجود داشت، بطوری که با افزایش استرس میزان اختلال در ابعاد مختلف ×سلامت عمومی افزایش می یافت. همچنین نتایج نشان داد بین افسردگی و خودبیمارانگاری ارتباط آماری معنی داری وجود دارد×× نتیجه گیری :به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود که برای ارتقاء عملکرد پرستاری به جنبه های دیگر آن از جمله ارتباطات و مشارکت حرفه ای، مدیریت ورهبری، خودکنترلی و ارزیابی عملکرد و ارایه بازخورد به پرستاران توجه بیشتری کنند. :دیدگاه کارکنان در خصوص طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد بالاتر از حد متوسط ارزیابی شد. به نظر میرسد لازم است سیاستگذاران بخش سلامت جهت بهبود شیوه پرداخت و ارتقا انگیزه کارکنان ×درمانی تلاش و برنامه ریزی نمایند

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، پرستاران ، کیفیت عملکرد