بایسته های سیاست گذاری و مدیریت جامع تابعیت و اقامت اتباع خارجی در ایران

مقاله حاضرحوزه حقوق بین الملل خصوصی را در بردارد تعارض قوانین دولت ها و شیوه حکومت داری آنها و سیاست ها و خط مشی های دولت ها سبب تغییرات اصولی در مدیریت اتباع بیگانه نه تنها در ایران بلکه در بین سایر کشورها نیز شده است. یکی از مفاهیم و مباحث اصلی حقوق بین الملل خصوصی تابعیت و اقامت می باشد از اینرو مقاله حاضر به شیوه های سیاست گذاری و مدیریت جامع اتباع خارجی در ایران می پردازد این شیوه های هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی مورد بحث قرار گرفتند خط مشی ها و سیاست های اقامت و تابعیت بیگانگان در ایران در سه سطح مطالعاتی (حقوق عمومی و خصوصی و کیفری ) قابل تبیین هستند. محورهایی چون تاسیس سازمان ملی مهاجرت و ساماندهی اقامت و تابعیت و چگونگی هویت دادن به اتباع خارجی در ایران با رویکرد توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرند. مهمترین اصولی که می توانند هم در رویه ملی و ایران پذیرفته شوند و هم در رویه بین الملل مورد استقبال قرار گیرد عبارتند از:1.اصل مساوات 2. تابعیت مضاعف 3. تابعیت موثر4. تابعیت کشور تابع 5.اصل کرامت انسانی. سوال اینجاست آیا اتباع بیگانه در ایران باید تمامی امتیازات مربوطه به یک ایرانی را داشته باشد یا خیر با تکیه بر اصل مساوات ،کرامت انسانی، فرد اتباع بیگانه باید از همه حقوق و امتیازات تابعیتی ،اقامتی کشور برخوردار گردد اما دربرخی موارد از قبیل استخدام ، اشتغال و غیره... مواردی برای آنها منع شده است. بر مبنای استعداد و توانمندی فرد خارجی و میزان خدمات به کشور مربوط می توان از استعداد وی برای ارتقا سطح شغلی و رفع بیکاری اقدام نمود.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری ، مدیریت و خط مشی گذاری ، تابعیت ، اقامت ، اتباع خارجی ، ایران