ارزیابی توان تجدیدحیات جنگل در ارتباط با جهت های مختلف جغرافیایی با رویکرد سیمای سرزمین

به منظور تعیین ارتباط بین عوامل فیزیوگرافی (جهت) و تحولات زادآوری در جنگل ها، و جهت بهبود و الگوبرداری از وضعیت زادآوری طبیعی، بخش گرازبن از جنگل خیرود جهت مطالعه انتخاب گردید، کلیه لکه های زادآوری موجود در آن مکانیابی شدند. برای دست یابی به ساختار مکانی و کمی کردن سنجه های مربوط به لکه های زادآوری از آنالیز سنجه های سیمای سرزمین استفاده شد. بر اساس نتایج این تحقیق، در مجموع تعداد 692 لکه زادآوری در سطح جهت های مختلف شناسایی شد. سنجه درصد سطح پوشش، بیشترین درصد زادآوری را به ترتیب مربوط به جهت های غربی (9%)، جنوبی (66/8%)، مناطق مسطح (33/8%)، شمالی (68/5%) و شرقی (73/4%) نشان داد. در کل درصد سطح پوشش لکه ها در سطح سیمای سرزمین (31/8%) محاسبه شد. نتایج مربوط به سنجه شکل لکه نشان داد که بیشتر شکل لکه ها از یک ساختار چند وجهی پیروی کرده و اشکال ثابتی ندارند. نتایج مربوط به سنجه میانگین مساحت لکه ها، متوسط سطح لکه ها را بین 4 تا 5 آر نشان داد. کمترین و بیشترین فاصله بین لکه ها در این تحقیق به ترتیب بین 39 و 520 متر بود. با توجه به نتایج سنجه میانگین فاصله بین لکه ها، پراکنش لکه ها در جهت های جنوبی، غربی و مناطق مسطح، کپه ای، در جهت شرقی تصادفی و در جهت شمالی یکنواخت بود، باید توجه داشت که پراکنش و ساختار لکه ها در جهت های شمالی نسبت به جهت های دیگر دارای پراکنش و یکنواختی بهتری داشت و از آن می توان به عنوان الگوی طبیعی زادآوری جهت پیروی از فرآیندهای طبیعی در مدیریت پایدار جنگل ها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

جهت های جغرافیایی ، پراکنش طبیعی ، جنگل خیرود ، سنجه ها ، سیمای سرزمین