برسی تاثیر و مقایسه کنترلی چند عصاره گیاهی، سم فلینت و قارچ آنتاگونیست تریکودرما در کنترل سفیدک پودری رز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 482

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NEWCONF04_362

تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1397

چکیده مقاله:

سفیدک پودری رز از مهمترین بیماریهای این گیاه به شمار می رود. عامل بیماری، قارچ Sphaerotheca pannosa var.rosae است که موجب کاهش رشد برگ، ریزش برگ ، کاهش رشد گیاه، کاهش ارزش زیبایی شناختی گیاه (بازار پسندی گیاه) می شود. کاربرد سموم در فضای سبز خصوصا در مورد گیاهان دایمی و گلهای بریدنی برای سلامتی انسان خطرناک بوده و در تکنولوژی های نوین تلاش بر این است که از سموم کم خطر یا ترکیبات بیولوژیک استفاده شود. برای انجام این آزمون و کنترل بیماری روی رز رقم ایلونا Ilona hybrid Rosa از یک ترکیب قارچ کش تری فلوکسی استروبین WG 50 % با نام تجاری فلینت (Flint) با دو غلظت 4/0 و 8/0 در هزار ، عصاره گیاهان دارویی اسطوخودوس (Lavandula angustifoli) و رازیانه (Foeniculum vulgare) هرکدام به غلظت های 250 و 750 میکرولیتر در لیتر، و قارچ آنتاگونیست Trichoderma harizianum به غلظت 4 تا 8 گرم اینوکولوم در لیتر و به صورت محلول پاشی به فاصله ده روز استفاده گردید. نتایج نشان داد که بالاترین اثر در کاهش بیماری مربوط به قارچکش فلینت بود که توانست بیماری را به میزان 3/87 درصد کاهش دهد و در سطح 5% نسبت به شاهد آلوده تفاوت معنی دار داشته باشد. میزان کنترل بیماری توسط غلظت های 4 و 8 گرم اینوکولوم در لیتر قارچ آنتاگونیست Trichoderma harizianum به ترتیب 2/34 تا 7/51 درصد بود که برای یک عامل کنترل بیولوژیک سطح مناسبی حساب می شود. غلظت های 250 و 750 میکرولیتر در لیتر از عصاره اسطوخودوس توانستند به ترتیب 9/11 و 3/33 درصد بیماری را کاهش دهند. درصد کاهش بیماری برای غلظت های 250 و 750 میکرولیتر در لیتر از عصاره رازیانه نیز به ترتیب 6/13 و 4/37 درصد بود. عصاره های گیاهی هرچند در غلظت های بالاتر کنترل متوسطی را داشتند اما در هرحال در سطح 5% با شاهد اختلاف معنی دار نداشتند. به نظر می رسد قارچ آنتاگونیست تریکودرما می تواند تا حدودی جایگزین مناسبی برای قارچکش شیمیایی فلینت حداقل در گلکاری های فضای سبز باشد.

نویسندگان

احمدرضا شاهرخی

استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، مجتمع آموزش عالی سراوان

روح الله شریفی

استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه،

شیوا قنبری

دانشجوی ارشد گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه،