بررسی مزایای استفاده از سیستم های خاکورزی حفاظتی در دشت مغان (مطالعه موردی محصول ذرت سیلویی)

خاکورزی مرسوم باعث افزایش فشردگی خاک شده و کاهش خلل و فرج و ظرفیت آب خاک می شود و موجب افزایش 25درصدی در فرسایش آبی و بادی می گردد. برای برخورد و جلو گیری از چنین وضعیتی در بسیاری از کشورهای دنیا خاکورزی حفاظتیبه عنوان یک راهکار موثر مورد توجه قرار گرفته است. خاکورزی حفاظتی نقش مهمی در به حداقل رساندن فرسایش خاک و بهبودکیفیت آن دارد. از این رو در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از محققان و کشاورزان قرار گرفته است. در شرکت کشت و صنعت ودامپروری مغان نیز سالانه هزینه زیادی صرف انجام خاکورزی مرسوم می گردد. به منظور دستیابی به اهداف این پژوهش آزمایش بهصورت طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل 1 - خاکورزیمرسوم با آبیاری جوی و پشوته (آبیاری سنتی) 2 - خاک ورزی مرسوم با آبیاری بارانی (سنتر پیوت) 3 - بدون خاک ورزی (نوتیلج) باآبیاری جوی و پشته 4 - بدون خاک ورزی (نوتیلج) با آبیاری بارانی بودند. نتایج نشان دادند عملکرد محصول، متوسط میزان سوختمصرفی، تردد ماشین آلات و تعداد دوره آبیاری در روش نوتیلج بهتر از روش خاک ورزی مرسوم می باشد.

کلیدواژه ها:

انرژی ، کشت مستقیم ، خاکورزی مرسوب ، آبیاری بارانی و آبیاری جوی و پشته